Ik vecht tegen stemmen in mijn hoofd die me zeggen: jij bent niet oké.
Al die stomme leugens die beweren: jij telt echt niet mee.
Ben ik dan alleen de som van al mijn daden, goed of slecht?
Vertel me steeds weer wie ik ben, want wat ik denk, ben ik niet echt.
U zegt ‘jij bent mooi’ als ik daar niets van merk.
En voel ik me zwak, dan noemt u mij juist sterk.
U zegt ‘jij bent goed’ net als ik niets bereik.
En pas ik nergens in, zegt u: ‘Je hoort bij mij’
En ik geloof, o, ik geloof
wat u zegt van mij.
Ik geloof.
Het enige dat echt telt, is te leren wat u van mij denkt.
U geeft mijn leven zin, door u weet ik weer wie ik ben.