Herhaling licht

• Kunstbeschouwing
• Secundair onderwijs

Herhaling licht

Soorten

1. Diffuus licht/Clair-obscur

2. Sfumato

3. Licht en schaduwwerking in de beeldhouwkunst

4. Licht in kleur

1. Diffuus licht/Clair-obscur

Wanneer de lichtbron niet duidelijk zichtbaar is en het licht is evenwichtig en gelijkmatig verdeeld zonder sterke licht-donkercontrasten, is er sprake van diffuus licht.

Wanneer het duidelijk is van welke kant het licht schijnt en dat als gevolg heeft dat er sterke

schaduwwerking aanwezig is, is er sprake van clair-obscur. Een sterk licht-donkercontrast zorgt voor meer theatraliteit, waardoor de toeschouwer zich aangegrepen voelt. Clair-obscur is een typisch kenmerk van de kunst uit de 17e eeuw, waarmee kunstenaars erg wilden inspelen op het gevoel en de dramatiek. De dominante kunststroming in die periode was de barok. 

2. Sfumato

Leonardo da Vinci was vernieuwend op vele vlakken. Met zijn

typische stijl streefde hij naar een harmonieuze weergave

van de werkelijkheid die zo realistisch mogelijk was. Daarom

besteedde hij aandacht aan het modelé van de figuren, maar

ook aan de atmosferische belichting. Daarvoor vervaagde hij

zijn omtreklijnen en lijkt het alsof er een soort rookgordijn over

het tafereel hangt. Dat heet sfumato.

3. Licht en schaduwwerking in de beeldhouwkunst

Als de beeldhouwer maximale weerkaatsing van het licht nastreeft, zal hij het oppervlak van zijn

beeldhouwwerk polijsten, het helemaal fijn gladschuren. De delen die hij ruw laat, zullen het licht absorberen. Het contrast tussen de ruwe delen die hij dieper laat liggen en de hoger gelegen gepolijste delen draagt bij aan extra volumewerking bij de waarneming van het beeld. Dat heet plasticiteit.

Bij het litteken van de wonde tussen de ribben is dat goed zichtbaar: de dieper gelegen snede is ruw, absorbeert het licht en is dus donkerder. De huid rondom is hoger gelegen, gepolijst en dus lichter.

4. Licht in kleur