drama caribisch

1. Wat is het belang van Edward Gordon Craig voor het hedendaagse toneel?

1. Hij introduceerde een vernieuwende benadering die afstand nam van het traditionele toneel en streefde naar een niet-realistische stijl.
2. Hij stond bekend om zijn realistische benadering van toneel en benadrukte natuurgetrouwe decors en acteerwerk.
3. Hij richtte zich vooral op het combineren van toneel met film om een multimedia-ervaring te creëren.
4. Hij was een van de eerste regisseurs die het theater toegankelijk maakte voor een breed publiek door eenvoud in decors en acteerwerk.

2. Hoe keek Edward Gordon Craig tegen acteurs aan in zijn visie op theater?

1. Hij zag acteurs als kunstenaars met volledige creatieve vrijheid op het toneel.
2. Hij beschouwde acteurs als marionetten die slechts onderdeel zijn van een groter artistiek geheel.
3. Hij vond dat acteurs een realistische benadering moesten aanhouden om het publiek te overtuigen.
4. Hij zag acteurs als centrale figuren in het theater die de kern van elke productie moesten vormen.

3. Waarom gebruikte Stanislavski een toneelnaam?

1. Omdat hij zijn echte naam niet wilde associëren met het theater.
2. Omdat het in zijn tijd niet geaccepteerd werd voor iemand uit zijn klasse om acteur te worden.
3. Omdat hij zijn naam wilde veranderen om beroemd te worden.
4. Omdat hij zijn familie wilde beschermen tegen de publiciteit.

4. Hoe wordt de Stanislavski-methode toegepast in hedendaagse films?

1. Acteurs gebruiken de methode alleen voor theaterproducties, niet voor films.
2. Acteurs volgen het script nauwkeurig en brengen de emoties van het personage tot leven door improvisatie.
3. Acteurs verdiepen zich in het personage door onderzoek te doen, het leven van het personage te bestuderen en zich volledig in te leven om realistisch te spelen.
4. Acteurs werken vooral met regisseurs om de visuele stijl van het personage te ontwikkelen.

5. Waarom moest Brecht vluchten?

1. Omdat hij in conflict kwam met andere theatermakers in Duitsland.
2. Omdat zijn werk niet populair was en hij gedwongen werd zijn carrière te beëindigen.
3. Omdat de opkomst van Hitler het voor Brecht gevaarlijk maakte om in Duitsland te blijven.
4. Omdat hij persoonlijke conflicten had met de Duitse regering over zijn politieke standpunten.

6. Wat is de reden dat Brecht zijn publiek niet emotioneel betrokken wil laten raken bij de spelers?

1. Hij wilde dat het publiek zich alleen op de plot richtte en geen aandacht had voor de acteurs.
2. Hij wilde het publiek kritisch laten kijken naar zijn toneelstukken, zodat hun mening niet vertroebeld werd door emotie.
3. Hij geloofde dat emoties het publiek afleidden van het politieke thema van het stuk.
4. Hij wilde dat het publiek zich meer verbonden voelde met de acteurs dan met het verhaal.

7. Waarom hadden de protestantse kolonisten moeite met podiumkunsten?

1. Omdat podiumkunsten als een manier van vermaak werden gezien die afleidde van religieuze plichten.
2. Omdat ze dachten dat podiumkunsten een bedreiging waren voor de sociale orde.
3. Omdat de protestantse kerk podiumkunsten verbood vanwege de invloed van andere religies.
4. Vanwege hun geloof, waarbij het leven sober moest zijn en dergelijke activiteiten als zonden werden beschouwd.

8. Waarom waren tapdans en ragtime alleen in de getto's te vinden?

1. Omdat deze dans en muziek uit Afrika kwamen en daardoor niet geaccepteerd werden in de rest van de samenleving.
2. Omdat het alleen dans en muziek was voor de hogere klassen, die zich in de getto's bevonden.
3. Dit waren dans en muziek van de gekleurde Amerikanen die in de getto's woonden.
4. Omdat tapdans en ragtime pas later populair werden buiten de getto's.

Drama Caribisch gebied
+ film

V6 - periode 2

Surinaams theater

In de jaren '50 brak Suriname met Europees theater, waarbij schrijvers culturele stukken in het Sranantongo maakten, gericht op emancipatie. Theater werd een middel voor bewustwording.

Henk Tjon (1948-2009) was een invloedrijke theatermaker, bekend van sociaal-kritische stukken zoals Revo Lucy (1981), en speelde een sleutelrol in het Carifesta festival.

Helen Kamperveen (1949) is zowel in Suriname als Nederland bekend als actrice en regisseur, onder andere van Een praatje aan de Waterkant en Tranen van Den Uyl. Ze was de weduwe van Johnny Kamperveen, slachtoffer van de Decembermoorden.

Augusto Boal

Augusto Boal (1931-2009) was een invloedrijke Braziliaanse theatermaker en pedagoog, bekend om zijn ontwikkeling van het Theater van de Onderdrukten, een methode die theater gebruikte als middel voor sociale verandering. Boal geloofde dat theater niet alleen een artistieke vorm was, maar een krachtig instrument voor politiek en sociale bewustwording. Hij ontwikkelde verschillende technieken, waaronder Forumtheater, waarbij het publiek actief deelneemt door in te grijpen in de scènes en alternatieve oplossingen voor sociale problemen aan te dragen. Ook introduceerde hij Image Theater, waarin deelnemers lichamelijke beelden creëren om sociale kwesties uit te drukken. Zijn technieken bevorderden actieve participatie en het kritisch reflecteren op machtsstructuren, en zijn werk heeft wereldwijd invloed gehad op sociaal betrokken theater.

Theater op Curacao

Na de gebeurtenissen van 30 mei 1969 bloeide het toneelleven op Curaçao, met groepen als Thalia (1967) en Studio (1971), die respectievelijk Papiamentstalig en Nederlandstalig theater boden. Groepen zoals Grupo Eligio Melfor (begin jaren '70) en Nos causa van Pacheco Domacassé gebruikten theater om maatschappelijke en anti-kolonialistische boodschappen over te brengen. In de jaren '80 ontstonden experimentele gezelschappen zoals Cosmic Illusion en The Theatre Players Curaçao, die internationale successen behaalden. Daarnaast richtten groepen zoals Het Antillen Theater Project en  zich op maatschappelijke kwesties en betrekt het publiek actief, wat in sommige gevallen leidde tot censuur, zoals bij Bo ta bai vota? vanwege politieke gevoeligheid.

Film in de Eerste Helft van de 20e Eeuw

• Eadweard Muybridge maakte de eerste bewegende beelden door foto’s achter elkaar te plaatsen.

• Thomas Edison ontwikkelde de eerste filmprojector in 1888.

• De gebroeders Lumière produceerden de eerste films in 1895 die bewegende beelden aan het publiek toonden.

• Films begonnen rond 1900 verhalen te vertellen.

• Sergej Eisenstein introduceerde het concept van montage, waarbij beelden zodanig gemonteerd werden dat ze een associatie of verhaal vormden.

• The Jazz Singer (1927) was de eerste film met geluid, en Technicolor werd geïntroduceerd vlak voor WOII.

• Bekende filmsterren uit deze tijd zijn Charlie Chaplin, Greta Garbo, en Rudolph Valentino.

• Filmindustrieën ontstonden niet alleen in de VS, maar ook in Buenos Aires, Mexico, Engeland, Japan, en India.

Caribische films

• Pirates of the Caribbean is een bekend voorbeeld van hoe het Caribisch gebied wordt afgebeeld in films: exotisch, avontuurlijk en mystiek.

• Caribische films zijn pas in de jaren '70/'80 als een kunstvorm ontstaan, met uitzondering van Cuba en Puerto Rico. Filmproductie was kostbaar en politieke situaties beperkten de ontwikkeling.

• Island in the Sun (1957) Gebaseerd op het boek van Alec Waugh, gaat de film over interraciale relaties in een fictief Caribisch eiland, Santa Martha.

Vernieuwing in Film

• In de Caribische diaspora ontstonden vragen over de identiteit van Caribische films: Moeten ze door inwoners van het Caribisch gebied worden gemaakt? Dit leidde tot een vernieuwend denken over Caribische cinema.

• In de jaren '60 kwam Latijns-Amerika voor het eerst met een cinema die zich tegen de dominantie van Hollywood verzette. Dit leidde tot een filmvorm die sociaal bewustzijn en politieke verandering wilde bevorderen.

• In de jaren '30 bloeide de Mexicaanse filmindustrie, maar na de jaren '60 ging het moeilijker, hoewel de Mexicaanse film weer opkwam in de jaren '90

• De Argentijnse filmindustrie werd beïnvloed door politieke onrust, maar in de jaren '80 bleef de productie redelijk constant.

The Harder They Come (1972)

The Harder They Come (1972) is een invloedrijke Jamaicaanse film, geregisseerd door Perry Henzell, die wordt gezien als een mijlpaal in de Caribische cinema. De film vertelt het verhaal van Ivanhoe "Ivan" Martin, een jonge man die vanuit het platteland naar Kingston verhuist om een carrière in de muziek na te streven. Hij belandt echter in de wereld van criminaliteit en corruptie, waardoor hij zowel een volksheld als een tragische figuur wordt. De film gaf internationale aandacht aan reggae en de Jamaicaanse cultuur, mede dankzij de iconische soundtrack met nummers van Jimmy Cliff en andere grote artiesten. The Harder They Come is niet alleen een boeiend sociaal commentaar op ongelijkheid en de uitdagingen van het stedelijke leven, maar ook een cultureel monument dat reggae als wereldwijde muziekstroming op de kaart zette.

A dry white season (1989)

Euzhan Palcy is een baanbrekende filmmaker uit Martinique, bekend als de eerste zwarte vrouwelijke regisseur die een film produceerde voor een grote Hollywoodstudio. Haar film A Dry White Season (1989) is een krachtige verfilming van André Brink's gelijknamige roman, waarin de wreedheden van het Zuid-Afrikaanse apartheidssysteem centraal staan. Het verhaal volgt een blanke leraar, gespeeld door Donald Sutherland, die zijn comfortabele leven ziet instorten nadat hij de brute moord op een zwarte tuinman onderzoekt. De film combineert een scherpe aanklacht tegen apartheid met persoonlijke morele strijd, ondersteund door sterke acteerprestaties, waaronder die van Marlon Brando, die een Oscar-nominatie kreeg. Palcy's werk brak barrières in de filmindustrie en benadrukte de rol van cinema in het bevorderen van sociale rechtvaardigheid.

Lumumba (2000)

Raoul Peck, een prominente Haïtiaanse filmmaker, staat bekend om zijn geëngageerde films die vaak politiek en sociaal onrecht belichten. Zijn film Lumumba (2000) vertelt het verhaal van Patrice Lumumba, de eerste democratisch gekozen premier van Congo na de onafhankelijkheid in 1960. De film schetst Lumumba’s strijd tegen kolonialisme, zijn visie op een verenigd Afrika, en de tragische gevolgen van internationale inmenging die leidden tot zijn afzetting en moord. Peck toont met scherpe precisie de complexiteit van politieke macht en de prijs van idealisme. Lumumba is een krachtig portret van een revolutionair leider en een aanklacht tegen de gevolgen van koloniale en geopolitieke machinaties.

Cubaanse Cinema voor en na de Revolutie

De Cubaanse filmindustrie kende een belangrijke transitie na de revolutie van 1959. Voor de revolutie was de filmproductie op Cuba sterk gericht op commerciële en Amerikaanse invloeden, met weinig aandacht voor lokale thema's of sociale kwesties. Na de revolutie werd het Instituto Cubano del Arte e Industria Cinematográficos (ICAIC) opgericht in 1960, waarmee film een middel werd om de idealen van de revolutie uit te dragen. Filmmakers richtten zich op sociale gelijkheid, nationale identiteit en de strijd tegen imperialisme. Bekende films zoals Memorias del Subdesarrollo (1968) van Tomás Gutiérrez Alea onderzochten de effecten van revolutie op de Cubaanse samenleving. De post-revolutionaire periode markeerde een bloeiperiode waarin cinema niet alleen kunst, maar ook politiek instrument was.

Braziliaanse Film

• Cinema Novo was een Braziliaanse filmbeweging die in de jaren '50/'60 ontstond, gericht op sociale kritiek en politieke verandering.

•  was een belangrijk figuur, die films maakte over armoede en revolutie.

• In de jaren '70 had Brazilië al een sterke filmindustrie, maar na een militaire coup in 1964 gingen veel filmmakers in ballingschap. De filmindustrie herstelde in de jaren '80, maar kende in de jaren '90 zowel hoogtes als laagtes.

Orfeo Negro

Orfeu Negro (1959), geregisseerd door Marcel Camus, is een baanbrekende film die de klassieke Griekse mythe van Orpheus en Eurydice verplaatst naar de levendige setting van Rio de Janeiro tijdens het carnaval. De film, gebaseerd op het toneelstuk Orfeu da Conceição van Vinicius de Moraes, combineert Braziliaanse muziek, dans en cultuur met universele thema’s van liefde en tragedie. Met een iconische soundtrack van Antônio Carlos Jobim en Luiz Bonfá introduceerde de film bossa nova aan een internationaal publiek. Orfeu Negro won de Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes en een Oscar voor Beste Buitenlandse Film, waarmee het niet alleen de Braziliaanse cinema op de wereldkaart zette, maar ook stereotypen uitdaagde door Afro-Braziliaanse personages en cultuur centraal te stellen.

Carmen Jones

Carmen Jones (1954), geregisseerd door Otto Preminger, verplaatst Bizets opera Carmen naar een Afro-Amerikaanse setting tijdens de Tweede Wereldoorlog. Met Dorothy Dandridge als Carmen en Harry Belafonte als Joe was het een baanbrekende film met een volledig zwarte cast. Dandridge schreef geschiedenis als de eerste Afro-Amerikaanse actrice genomineerd voor een Oscar in een hoofdrol. De film combineerde klassieke muziek met nieuwe teksten en werd geprezen om de sterke acteerprestaties, ondanks enige kritiek op stereotypen.

Filmfestivals

Het Caribisch gebied kent meerdere filmfestivals, zoals het Flashpoint Festival in Jamaica en het Curaçao International Film Festival Rotterdam, dat in 2012 werd opgericht en focust op Caribische en Latijns-Amerikaanse films.