Les 9 H1 Kijken en Luisteren wo 4e uur 22-9-21 klas 1hv1

• Nederlands
• Middelbare school
• havo, vwo
• Leerjaar 1

Welkom! Klas 1HV1

4e uur NE

22-9-2021

Les 9  

H1 Kijken en luisteren 

een interview beoordelen

Voorleestijd!

Zomerwoud van Linda Dielenmans

Erkin liet de meisjes achter bij een tante, liep de hoek om en verdween in het bos zonder dat het iemand opviel. Al snel vond hij zijn weg naar de rand van de hoogvlakte, gleed langs rotsen, groene bosjes en dunne jonge boompjes naar beneden en bereikte de bocht van de rivier waar hij neerplofte aan de oever. Boos begon hij steentjes in het water te gooien. Hij had het zo graag willen vertellen! Maar hij had eerst geen kans gehad en was het daarna ook een beetje vergeten. Wat stom! En nu waren ze hem niet alleen voor geweest, maar was iedereen ook nog kwaad of teleurgesteld dat hij niet eerder met zijn verhaal was gekomen. Hij kon het ook nooit eens goeddoen. Hij zuchtte en gooide nog meer steentjes in het water.

‘Erkin,’ klonk het plotseling zacht vanaf de andere kant van de rivier. Hij keek geschrokken op en zag daar Alja op haar hurken zitten. Ze glimlachte.

Erkin stond op en riep: ‘Waarom heb je jouw mensen op ons afgestuurd? Dat is niet eerlijk! Wij hebben jullie nooit iets gedaan!’

Alja keek hem niet-begrijpend aan. Ze kon wel zien dat de jongen boos was, maar wist niet waarom. ‘Waar heb je het over?’ vroeg ze.

Erkin verstond haar niet, maar hoorde de vraag in haar stem en dat maakte hem alleen maar kwader. ‘Doe maar niet alsof je zo onschuldig bent! Door jou heb ik weer voor gek gestaan!’ Hij schudde zijn vuist naar haar en draaide zich boos om, met zijn armen over elkaar. Alja keek nog even, haalde haar schouders op en liep weg.

Toen Erkin zich na een tijdje weer heel voorzichtig omdraaide, stond er niemand meer op de andere oever. Meteen kreeg hij spijt van wat hij had gedaan. Hij had zich op haar afgereageerd, een meisje dat hem niet eens verstond! Dat was

wel erg flauw.

‘Wacht, Alja!’ riep hij en hij sprong zo het water in. Hij had geluk dat de rivier niet erg diep was waar hij overstak, en dat er verschillende grote rotsen op de bodem lagen waar hij op kon stappen. Hij was tot boven zijn knieën nat toen hij de overkant bereikte. ‘Alja!’ riep hij nog eens. Hij tuurde in het rond, maar zag niets bewegen tussen de bomen. Rechts van hem lag het grote bemoste rotsblok waar hij haar voor het eerst had gezien. Hij liep er met een zucht naartoe, teleurgesteld dat hij haar was kwijtgeraakt, en legde zijn wang tegen de koele steen.

‘Ha!’ klonk ineens Alja’s stem terwijl ze plotseling voor hem sprong. Erkin deinsde achteruit en schreeuwde van schrik. Alja klapte haast dubbel van het lachen en kon niet meer ophouden. Eerst was Erkin nog verontwaardigd en hij voelde zijn hart nog in zijn keel kloppen. Maar uiteindelijk moest hij wel meedoen. Alle spanning verdween. Hij gaf haar een speelse duw en rende weg. Maar ze haalde hem al snel in en duwde terug, waardoor Erkin pardoes in de rivier belandde.

‘Net als de eerste keer!’ proestte Alja en ze lachte om zijn druipende haren en beteuterde gezicht.

Maar Erkin stond snel op, riep: ‘Wacht maar!’ en gooide haar nat met handenvol water. Zo gingen ze nog een tijdje door: gillend, lachend, rennend en spetterend, totdat ze allebei uitgeput naast elkaar in de warme middagzon op Erkins oever lagen te drogen. Erkin lag met zijn ogen dicht op zijn rug te soezen in het geurige lange gras. Alja leunde op haar ellebogen en bekeek de jongen met gefronste wenkbrauwen. Ze wilde met hem praten en hem dingen vragen. Ze had niets

begrepen van de verhalen waarmee de verkenners waren teruggekomen nadat ze het kamp van zijn stam hadden gevonden en het een paar dagen hadden 

geobserveerd. En de Oudste ook niet, want hij had het groepje nu al voor de derde keer teruggestuurd. Ze hadden verteld over enorme hutten, gemaakt van hele bomen en open plekken bedekt met wuivend gras in plaats van bos. Er liepen dieren naast de hutten die leken op de grote bosrunderen waarop de stam soms joeg en er waren kleinere dieren met een zware witbruine vacht. De mensen werkten dag en nacht aan het bouwen van een hut, terwijl ze eigenlijk toch zouden moeten jagen en zoeken. Geen van de verkenners had kunnen zeggen waar ze het voedsel vandaan haalden dat rond de grote vuren werd gegeten. Ze groeven in de grond waar het gras was, maar wat ze nu precies deden was een raadsel. Zo waren er nog veel dingen die onbegrijpelijk waren. Hoewel de vreemdelingen niet erg gevaarlijk leken, zou het zo gemakkelijk zijn als ze alles gewoon aan hem kon vragen!

Erkin deed zijn ogen open en zag dat Alja hem nadenkend aankeek, en hij vroeg zich af waaraan ze allemaal dacht. Het zou zo fijn zijn als hij gewoon met haar kon praten. Dat zou alles beter maken, dan hoefde niemand meer bang te zijn.

Plotseling kreeg hij een idee. Hij wees naar de zon die fel scheen in de helblauwe lucht en zei: ‘Zon.’

Alja rolde op haar rug, nog steeds leunend op haar onderarmen en keek naar boven. ‘Zon,’ zei Erkin nog een keer terwijl hij erg nadrukkelijk naar het verblindend witte licht wees. Alja trok een wenkbrauw omhoog en zei: ‘Ah, je bedoelt dat het warm is. Natuurlijk, laten we in de schaduw gaan zitten.’ Ze begon al op te staan, maar Erkin ging snel rechtop zitten en trok aan haar arm. ‘Nee, je snapt het niet!’ Hij probeerde haar zo indringend als hij kon aan te kijken, en wees nog een keer. ‘Zon!’

Langzaam begon Alja het te begrijpen. Hij wilde woorden uitwisselen! Maar bedoelde hij nu de blauwe lucht of de zon? Ze maakte een wijde cirkel met haar arm en vroeg: ‘Lucht?’ Erkin schudde zijn hoofd. ‘Zon!’ zei hij nog een keer en wees zo ver omhoog dat hij moest gaan staan. Het moest de zon wel zijn, dacht Alja. ‘Zon,’ zei ze in haar eigen taal.

Erkin zag dat ze elkaar nu begrepen en probeerde haar na te zeggen. Alja giechelde en schudde haar hoofd. Steeds herhaalde ze het woord, overdreven langzaam en duidelijk, maar steeds weer was het niet goed en barstte ze in lachen uit. Het

was alsof sommige klanken zijn mond niet uit wilden komen. Maar na de zoveelste keer klapte Alja in haar handen, knikte en raakte zijn schouder aan. Eindelijk! dacht 

hij. Nu jij. Maar het ging Alja niet veel beter af. Dit maakte Erkin op zijn beurt aan het lachen en Alja keek steeds bozer. Maar uiteindelijk lukte het haar ook en ze zuchtte van opluchting. Nu was het begin gemaakt. Ze renden langs de oevers van de rivier om hetzelfde met alle planten, dingen en dieren uit te proberen die ze maar konden vinden. Soms begrepen ze elkaar niet. Soms lukte het ze niet om woorden goed uit te spreken. Maar toch, aan het einde van de dag leek het alsof ze elkaar beter kenden. Toen de zon langzaam de lucht roze en oranje begon te kleuren

namen ze weer afscheid.

‘Dag,’ zei Alja.

‘Tot ziens,’ zei Erkin.

Alja verdween in het woud en Erkin om de bocht van de rivier, maar allebei mompelden ze in zichzelf nog het afscheid in de vreemde taal.

Terugblik vorige les(sen)

Wat weet je nog?

Doe mee!

Wat weet je nog van de vorige les?

The spinner!

Informatie die je krijgt tijdens een interview is:

1. verbale communicatie
2. non-verbale communicatie
3. arbitrale communicatie
4. non-arbitrale communicatie

Wat is een voorbeeld van non-verbale communicatie? (meerdere antwoorden mogelijk)

1. Tekens & Symbolen
2. Praten met handen en voeten
3. Lichaamshouding
4. Van je gezicht aflezen

Wat is verbale communicatie?

1. Spreken
2. Spreken en luisteren
3. Met handen en voeten praten
4. Afbeeldingen gebruiken

1. Verbale communicatie
2. Non-verbale communicatie

Verbale

 communicatie

Non-verbale communicatie

Huiswerkcontrole

Geen huiswerk

Vandaag

H1 Kijken en luisteren 

een interview beoordelen

Lesdoelen

• Herhaling
• Je leert een interview beoordelen.

Een interview beoordelen

Als je kijkt en/of luistert naar een interview, krijg je veel informatie. 

• Let op:
• formuleert hij zelf zijn antwoord of antwoordt hij alleen met ‘ja’ of ‘nee’?

• Wordt de geïnterviewde aangemoedigd om verder te vertellen
• Geeft de geïnterviewde wel antwoord op alle vragen?
• Geeft de geïnterviewde uitgebreid of heel kort antwoord op de vragen?

• via verbale communicatie

De informatie die je krijgt door wat er precies gezegd wordt.

Informatie door te kijken naar de lichaamstaal van mensen.

• via non-verbale communicatie

Let op:

• hun gezicht: kijken ze elkaar aan, glimlachen ze naar elkaar of knikken ze als ze elkaar begrepen hebben
• de rest van hun lichaam: zitten ze naar elkaar toe gedraaid, rechtop of juist onderuit gezakt?
• hun gevoel: zijn de personen ontspannen of lijken ze gestrest?

signalen:

Hebben invloed op gevoel van gesprekspartner.

Begrepen?

Oefenen

Maak opdracht 1

Maak opdracht 2

Bekijk de beide fragmenten uit Basta. Lees de vragen door voordat je het fragment bekijkt, zodat je weet waarop je moet letten tijdens het kijken.

nieuwnederlands.digitaal.noordhoff.nl

Opdracht 2

1 Meisjes praten veel en willen alles delen; jongens houden meer van avontuur en zijn competitiever.

2 Jongens praten over voetbal en over meisjes en ze shoppen niet; meisjes praten over jongens.

3 Ze zijn daar niet bang voor, omdat ze niet van dezelfde jongens houden.

4 Meisjes kunnen wel tien tot twintig hartsvriendinnen hebben; jongens hebben er maar een, soms twee of drie, maar niet meer dan vijf. 

Meisjes praten over meidendingen, zoals make-up; jongens praten over jongensdingen, zoals games.

5 De interviewer is er niet op uit om een bepaald antwoord te krijgen; hij is geïnteresseerd in de mening van de geïnterviewde jongens en meisjes.

6 ja – toelichting: Hij zit er ontspannen bij en komt heel natuurlijk over. 

7 ja en nee – toelichting: Ze zijn redelijk ontspannen, maar je kunt wel aan hen zien dat het geen makkelijk onderwerp is om over te praten. Ze komen wat aarzelend over en kijken veel naar elkaar, alsof ze willen checken of de ander het er mee eens is. 

8 Niet de hele tijd; dat komt vooral doordat de interviewer tussen de geïnterviewden in zit. 

9 Hij knikt, zegt ‘ja’ en hij checkt of zijn conclusie klopt (dus jullie zijn echt best friends forever?).

Maak opdracht 3

Je gaat kijken naar een fragment uit Pauw en Witteman. Zij interviewen Laura Dekker, die in haar eentje de wereld rondgezeild heeft. Lees de vragen door voordat je het fragment bekijkt, zodat je weet waarop je moet letten tijdens het kijken.

nieuwnederlands.digitaal.noordhoff.nl

Opdracht 3 

1 Laura zeilde in haar eentje de wereld over. 

2 drie van de volgende vier: (1) Ze durft de interviewer nauwelijks aan te kijken en als ze het wel doet, kijkt ze een beetje wantrouwend. (2) Ze kijkt niet naar de beelden van zichzelf. (3) Ze praat zachtjes, met weinig intonatie. (4) Ze lacht een beetje verlegen.

3 Ze lijkt iets meer op haar gemak te zijn, want ze geeft uitgebreid antwoord op de vragen. Maar ze spreekt nog steeds vrij vlak en als Paul Witteman zegt dat ze een bijzondere prestatie heeft geleverd, kijkt ze alsof ze niet gelooft dat hij dat meent. 

4 Die stonden daar omdat Sint Maarten het eindpunt van haar reis was. 

5 Ze had het veel te druk met zeilen en navigeren. 

6 Nee, want je kunt de situatie op zee niet oefenen. De boot beweegt en op zee word je wakker en kijk je om je heen en ga je weer verder slapen als het kan. Dit kun je niet 

7 Witteman noemt haar ‘een nationale trots’; hij zegt dat ze trots op haar zijn en dat ze niet bang hoeft te zijn dat ze gefileerd (= streng en kritisch ondervraagd) wordt. 

8 Ze zijn heel open en ontspannen, ze kijken haar geïnteresseerd aan en stellen op een vriendelijke manier vragen. Ze lachen met haar mee als ze het heeft over de slaaptraining die ze moest volgen.

9 Ze beweegt meer, ze lacht veel meer en ze laat haar gezicht meer spreken. 

10 Ze praat op normale toon, met meer intonatie, en ze vertelt open over haar avontuur. Je kunt horen dat ze weet waar ze het over heeft. 

Evaluatie Lesdoelen

Ik weet:

• vragen over de inhoud van interviews beantwoorden.
• de verbale en non-verbale communicatie van interviewer en geïnterviewde beoordelen.

Huiswerk

maandag 20 september

2e uur

• Leren: Theorie Lezen (blz. 12) en Schrijven (blz. 18)
• Vul het feedbackformulier in van de email van je buurman of -vrouw in en neem dit vandaag (20 september) mee naar school.

Ik vond deze les:

😒🙁😐🙂😃