Onze emoties fluctueren, ze gaan op en neer, maar ze zijn niet onvoorspelbaar of
chaotisch. Onze emoties volgen vaste patronen, z e volgen wetmatigheden, net zoals alle
andere dingen die deel uitmaken van de natuur. De mens en zijn gevoel lijken spontaan en
uniek, maar zijn dat niet. Ze volgen vast e wetten. En de eerste wet die Spinoza formuleert is
die van de conatus . Eigen aan alle mensen is dat ze streven naar zelfbehoud. Dat streven , de
conatus is zelfs onze essentie : elk ding, voor zoverre het in zichzelf is, streeft ernaar zijn
wezen te behouden (E3 p6 Onze essentie is dus niet iets statisch, maar iets dynamisch : een
strevende kracht. En dat is niet zo raar, want we zijn bestaanswijzen van God en God is
oneindig in zijn kracht. Wij zijn slechts eindige, gelimiteerde instanties van die kracht, maar
toch: onze essentie bestaat uit de kracht eigen aan God oftewel de natuur. En deze kracht tot
zelfbehoud kan toenemen of afnemen en dat is waar em oties het toneel betreden. Dat wat
onze conatus versterkt, geeft ons plezier; dat wat ons streven verhinder t , geeft ons pijn. Wij
zullen dus altijd, en dit is door onze essentie bepaald, op zoek gaan naar ons plezier, n aar
een versterking van onze kracht tot zelfbehoud.