Professionele identiteit is een theoretisch concept dat bestaat uit twee dimensies: een sociale en persoonlijke identiteit (Van Veen, 2003; Ruijters, 2015). De sociale dimensie verwijst naar ervaringen en verwachtingen van anderen met betrekking tot
het presteren van de professional, terwijl de persoonlijke dimensie verwijst naar ervaringen en verwachtingen van
professional zelf. Ruijters (2015) heeft een model ontwikkeld gericht op professionele identiteit (figuur 1). Dit
model bestaat uit drie domeinen: ‘wij’, ‘ik’ en ‘professioneel’. De bovenkant van het model richt zich op ‘wij’,
waarbij het gaat om identificatie met anderen. Het collectieve deel bestaat uit een institutioneel frame en een
professioneel frame. Het professionele frame heeft betrekking op de directe groep professionals waarmee samen
het vak wordt uitgeoefend. De buitencirkel, het institutionele frame, doelt op de organisatie. Aan de onderkant
bevindt zich de ik-kant. Dit wordt onderscheiden in een professioneel en een persoonlijk deel. Het professionele
zelf, bestaat uit de eigen praktijktheorie, kennisbasis en het eigen expertisegebied. Dit gaat over de manier waarop
iemand de eigen professie vormgeeft en wat iemands actieve kennisbasis vormt. Het persoonlijk domein, bestaat
uit het materiële zelf; waar we ons toe verhouden in betrokkenheid, verantwoordelijkheid en eigenaarschap, het
spirituele zelf; dat wat ons in beweging zet en het sociale zelf; alle groepen waarbinnen we actief zijn en waartoe
we ons verhouden.