Op een boem sat tere stont
Een roec* ende hadde in sinen mont
Een case; dit sach Reinaert
Ende sprac aldus ten roeke waert:
‘Dine vederen sijn soe scone,
Du mochts boven allen voglen crone
Draghen, hadstu claren sanc.’
‘Bi gode, ja ic,’ seidi, ‘goddanc.’
Doen toendi aldaer sijn luut,
Hi gapede ende die case viel uut.
Den case greep die vos Reinaert
Ende liep te sinen hole waert.
Dus sijnre vele te scherne* ghedreven
Bi prise die si hem horen gheven.