In de literatuur zocht deze generatie haar heil vooral in poëzie. De jonge dichters beschouwden zichzelf als ‘zieners’
die hoog boven de gemiddelde mens verheven waren. Zij voelden contact met een vage, mysterieuze, andere werkelijkheid. Via de dichtkunst probeerden ze een ideale wereld te bereiken. Charles Baudelaire gaf als eersteaan dat er in de wereld symbolen waren van deze ideale wereld. De kunstenaar kon die symbolen herkennen. Hij zag
verbanden die anderen niet zagen, bijvoorbeeld tussen de verschillende zintuigen: een geur roept een klank op, een
klank roept een beeld op. Dit zijn zogenaamde horizontaleverbanden. De kunstenaar zag ook verticale verbanden:
beelden, klanken en geuren die rechtstreeks naar ‘hethogere’ verwezen. Door deze gave voelden de dichters zich outcasts. Ze
voelden zich niet thuis in de wereld. Dit omschreven ze metde Engelse term spleen. Ze bedoelden er een vaag, maar
sterk gevoel van heimwee mee. Men noemde deze dichters les poètes maudits, de ‘vervloekte dichters’, dichters die maatschappelijk onaangepast waren. De dichters zelf vonden die benaming wel passend, want ze voelden zichzelf ook maudits, maar dan in de betekenis van ‘gedoemd’: gedoemd om dichter te zijn. Charles Baudelaire (1821 – 1867) zette met zijn eerste
bundel Les Fleurs du Mal (1857) de gangbare regels van de esthetiek op hun kop. Hij bezong de schoonheid van het
kwaad, de schoonheid van de dood en de schoonheid vaneen losbandig leven. Hij schreef: ‘Je m’ennuie en France,
surtout parce que tout le monde y ressemble à Voltaire. (...) Voltaire, comme tous les paresseux, haïssait le mystère.’
Voltaire lijkt. (...) Net als alle luilakken haatte Voltaire het
mysterie.) S1
Paul Verlaine (1844 –1896) is de dichter van de melancholie,
de spleen. De meeste van zijn gedichten zijn eenvoudig,
ritmisch en muzikaal. Vandaar het blijvende succes van zijn
bundels Fêtes galantes (1869) en Sagesse (1881). S1 S4
Arthur Rimbaud (1854 – 1891) begon met schrijven toen hij
vijftien jaar was. Op zijn zestiende ging hij naar Parijs, waar
hij Verlaine ontmoette. Deze verliet voor hem zijn vrouw en
ze kregen een stormachtige relatie, die hen onder andere
naar Brussel voerde. Daar kwam het tot een climax: Verlaine
schoot op zijn jonge vriend en belandde enige tijd in de
gevangenis. Rimbaud, 21 jaar oud, zou nooit meer dichten.
Zijn bundels Une saison en enfer (1873) en Illuminations
(uitgave verzorgd door Verlaine in 1885) hebben veel
invloed gehad, onder andere in de popmuziek. S1 S4
Zoals vaker in de literaire geschiedenis waren er ook
schrijvers die wel in hun tijd pasten, maar niet echt in een
‘stroming’ thuishoorden. Eind 19e eeuw was Edmond
Rostand (1868 – 1918) zo’n schrijver. In 1897 ging zijn
toneelstuk Cyrano de Bergerac in première. Het was e