In de jaren 1950 ontstaat het absurdisme, dat net als het existentialisme uitgaat van het idee dat het leven geen hoger doel heeft en dat de mens zelf zijn weg moet vinden in het bestaan. Maar waar het bij de existentialisten betekent dat de mensen verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun daden en bijdragen aan een betere maatschappij, vinden de absurdisten dat je niet op zoek moet gaan naar antwoorden op grote levensvragen.