Intercult samenwerking:Heb je ervaring met gebeurtenissen op je werkplek die te maken hebben met cultuurverschillen? Zo ja, wat is die ervaring dan?
Intercult sensitiviteit:
Je bent intercultureel sensitief als je in staat bent om naar andere culturen te kijken. Niet alleen vanuit je eigen referentiekader, maar ook vanuit het referentiekader van de ander. Met respect. Je moet je kunnen inleven in de ander en je daarnaar gedragen.
Intercult communicatie:
Bij interculturele communicatie draait het vooral om:
- Inleven in de wereld van de ander.
- Tussen de regels door luisteren en je niet laten afleiden door manieren van communicatie die met cultuur te maken hebben (Ja-knikken maar nee bedoelen bijvoorbeeld).
- Dezelfde boodschap op verschillende manieren kunnen verwoorden, zodat de ander het begrijpt. Zelfs wanneer dit betekent dat je bijna met handen en voeten moet praten omdat je de taal niet machtig bent.
- In de gaten hebben wanneer je eigen gedrag of vooroordelen cultureel bepaald zijn en niet voor iedereen zo gelden.
- Mensen respecteren, ook al ben je het niet eens met bepaalde normen en gebruiken.
Communiceren kan verbaal of non-verbaal.
Verbale communicatie is communicatie met woorden en kan dus zowel gesproken als geschreven zijn.
Non-verbale communicatie is communicatie zonder woorden. Dat wat je overbrengt met je lichaam. Aanraking, oogcontact, gezichtsuitdrukking lichaamshouding, stemvolume, kledingstijl enzovoort.
Wil je verbaal communiceren met iemand uit een andere cultuur? Dan is de eerste regel om je te verplaatsen in de luisteraar. Hoe komt jouw boodschap over als je niet volledig thuis bent in het onderwerp of de taal? Komt de boodschap überhaupt wel over?
De non-verbale communicatie is in elke cultuur anders. Nederlanders maken bijvoorbeeld graag oogcontact. Aziaten vinden het niet maken van oogcontact juist een teken van respect. Ook het tonen van emoties gebeurt verschillend. Nederlanders verbergen hun emoties in het openbaar zo veel mogelijk. Arabieren zijn juist heel open in hun emoties.
Omdat er zo veel verschillende betekenissen aan non-verbale communicatie wordt gegeven is het goed om te weten hoe andere culturen bepaalde dingen interpreteren.
Handgebaren
Onderdeel van non-verbale communicatie zijn handgebaren. Een onschuldig gebaar kan in een andere cultuur iets heel anders betekenen. Een duim omhoog betekent in de meeste westerse landen dat je iets goed vindt. Maar in het Midden-Oosten is dit gebaar juist heel beledigend.
Binnen internationale communicatie is het het best om handgebaren zo min mogelijk te gebruiken totdat je zeker weet wat een gebaar betekent.
Aanraken
In sommige culturen is veelvuldig fysiek contact heel normaal. Zo is het in Italië en Frankrijk heel gewoon om ook in de zakenwereld elkaar te knuffelen of te kussen op de wangen. In andere landen, zoals Japan, bestaat de begroeting alleen uit een buiging. Gebruik aanraking daarom zo min mogelijk totdat je weet waar een ander zich prettig bij voelt.
Afstand
De normale afstand tussen gesprekspartners verschilt per cultuur. Tijdens een zakelijk gesprek hebben Aziaten meer afstand nodig dan bijvoorbeeld Europeanen.
Als je je eigen behoefte voor persoonlijke ruimte kent is het ook makkelijker om je aan te passen aan een ander. Voor een gepaste afstand zijn er een aantal algemeen geldende regels:
- Europeanen en Noord-Amerikanen staan 60 tot 90 centimeter uit elkaar.
- Aziaten staan meer dan 90 centimeter uit elkaar.
- De rest van de wereld staat minder dan 60 centimeter uit elkaar.