Het lied van de Blauwe PINGUÏN

• Taal
• Basisschool
• Groep 1,2

Ver weg in het zuiden

werd een blauwe pinguïn geboren.

Een blauwe pinguïn

zie je niet iedere dag.

"Ben jij wel een echte pinguïn?"

vroegen de andere pinguïns.

 "Ik voel me een pinguïn," zei Blauwe Pinguïn.

Blauwe Pinguïn

deed alles wat de 

andere pinguïns ook deden.

Hij kon niet heel erg goed springen of duiken. 

Maar hij ving altijd een grote vis.

"Ik zei toch dat ik een pinguïn ben," 

zei Blauwe Pinguïn.

"Maar je bent niet zoals wij," zeiden de andere pinguïns, en ze liepen bij hem weg.

Blauwe Pinguïn bleef alleen achter.

Hij voelde zich heel eenzaam.

Zijn nachten waren vol dromen.

Eén droom keerde iedere nacht terug.

In die droom kwam een prachtige

witte walvis Blauwe Pinguïn 

ophalen en hem te redden van

de eenzaamheid die hij voelde.

Blauwe Pinguïn maakte een lied 

voor de Witte Walvis uit zijn droom.

Iedere ochtend zong hij het aan de rand van de oceaan.

Op een dag hoorde een andere kleine pinguïn hem zingen.

Elke dag

kwam ze iets dichterbij

om te luisteren.

En op een dag vroeg ze aan Blauwe Pinguïn:

"Wil je mij jouw lied leren?"

Iedere dag leerde Blauwe Pinguïn 

Kleine Pinguïn een klein stukje van het lied. Ze zongen en speelden samen. 

Ze werden dikke vrienden.

Op een avond zei Blauwe Pinguïn tegen Kleine Pinguïn: 

"Het wordt tijd dat we een nieuw lied gaan zingen. Ik zal het je leren."

Het nieuwe lied van Blauwe Pinguïn was zo betoverend dat de andere pinguïns kwamen luisteren. 

Toen hij klaar was liepen ze naar hem toe. 

"Jouw lied klinkt prachtig," zeiden ze.

"Wil je ons ook leren zingen?"

"Natuurlijk," zei Blauwe Pinguïn.

"Kom er maar bij, dan zal ik het jullie leren!"

Maar juist toen ze wilden beginnen,

verscheen er een grote Witte Walvis.

"Wie riep mij?" vroeg de Witte Walvis.

"Ik hoorde mijn lied en ben meteen gekomen."

Blauwe Pinguïn antwoordde:

"Ik riep je, Witte Walvis. Ik had over je gedroomd en wilde zo graag dat je me zou redden van de eenzaamheid."

Kleine Pinguïn keek verdrietig.

"Ga alsjeblieft niet weg," zei ze.

"Je bent mijn beste vriend."

"Ja blijf alsjeblieft," zeiden de andere pinguïns.

Het spijt ons dat we je alleen hebben gelaten.

Je bent ook onze vriend. Je bent een pinguïn, 

net als wij."

Toen keek Blauwe Pinguïn

 de Witte Walvis aan en zei: 

"Dankjewel dat je gekomen bent. 

Maar het lied dat je hoorde was heel oud. 

Ik heb nu mijn eigen lied gevonden.

Ik hoor hier thuis."

De Witte Walvis glimlachte en zei niets. 

Ze draaide zich om en samen keken de pinguïns hoe Witte Walvis in de verte verdween. 

Blauwe Pinguïn keerde zich om 

naar zijn nieuwe vrienden.

"Kom," zei hij. "Laten we samen ons nieuwe lied zingen. 

Het lied van onze vriendschap.