Virginia schoof haar mobiel over de tafel naar Jill en liet het filmpje afspelen. Het gehuil van het jongetje, het
geschreeuw van de hooligans, het roepen van de angstige
treinpassagiers, zelfs het geluid van iemand die werd
geslagen, klonk blikkerig door de keuken.
Jill staarde naar het schermpje. ‘Heb jij ook gefilmd …’
begon ze.
Ze viel stil, legde haar sigaret weg op de rand van de
asbak, boog zich dieper over het kleine scherm, en tuurde
ingespannen. Aan het verstrakken van haar kaken zag Virginia
dat ze hem herkende. Haar Tonny. Tonny de hooligan, die
zijn zoon toeknikte, terwijl die een conducteur bijna
doodtrapte.