Signaleringsplan MZ

• Welzijn
• MBO
• Studiejaar 2

Signaleringsplan

Het signaleringsplan

Komt van oorsprong uit de psychiatrie, om psychoses vroegtijdig te zien aankomen en evt. te kunnen voorkomen

Waarom?

• Medewerker: Iedereen gebruikt dezelfde woorden voor hetzelfde gedrag, zonder eigen invulling
• Medewerker: Helpt om terug te kijken naar het eigen handelen
• Medewerker en cliënt: Hulpmiddel om in gesprek te komen
• Cliënt: Inzicht krijgen in eigen gedrag

Signaleringsplan 

In een signaleringsplan maak je kort gezegd dus een koppeling tussen :

WAT ZIE JE AAN CONCREET GEDRAG, 

Wat de BETEKENIS is van dit gedrag en 

WAT DOE JE vervolgens 

Waar is het voor

Signaleren: constateren van bepaald gedrag

signaleringsplan : een hulpmiddel om dreigende terugval te voorkomen. 

Een crisissituatie te herkennen en voorkomen 

Objectief observeren

• Al het gedrag wat we kunnen waarnemen

"Cliënt gaat bij de andere cliënten aan tafel zitten"

"Cliënt moet huilen, wordt emotioneel"

Subjectief observeren

• Is vaak vaag
• Niet waar te nemen

"Cliënt bemoeit zich met anderen"

"Cliënt is verdrietig"

Spanning opbouw

Door: karakter, leeftijd, lichamelijke gesteldheid, 

Omgeving: saai, interessant, heftigheid in prikkels, veiligheid, 

verder: epilepsie, niet kunnen uitdrukken, onvoldoende nachtrust, veel wisseling in begeleiding 

Diverse signaleringsplannen 

1: stoplicht model

2: fase model

3: lichte fase 

4. Waaiermodel (visualiseren van de prikkelbalans)

Inhoud signaleringsplan 

Fase 0 (groen) : de situatie is normaal/ stabiel (evenwicht)

Fase 1 (oranje): het voorteken is licht tot matig aanwezig (dreigende crisis)

Fase 2 (rood): het voorteken is in ernstige mate aanwezig (decompensatie)

Onderscheidt tussen:

- gedrag (wat laat cliënt zien)

_ interventie (wat doet de begeleider) 

Belangrijk dat je gaat observeren

Fase model

Begin bij fase 0--> in deze fase kan de cliënt optimaal beleven, leren en meedoen. 

Invullen model:

door te observeren, van gezicht, uitdrukkingen, lichaamshouding, communicatie, interactie. 

Voorbeeld van een signaleringsplan

FASE 1: CODE / OMSCHRIJVING Groen

WAT MERK IK ZELF? - ik voel me goed - ik ben vrolijk - ik heb muziek in mijn hoofd

WAT MERKEN DE MENSEN OM MIJ HEEN? - ik fluit of neurie

WAT DOE IK ZELF? - ik besef me dat het goed met me gaat

WAT KUNNEN ANDEREN DOEN? - benoem wat je ziet en label dit positief - spreek

waardering uit

FASE 3: CODE / OMSCHRIJVING Oranje

WAT MERK IK ZELF? - ik ben prikkelbaar en snel op mijn teentjes getrapt - ik kan slecht

tegen drukte om mij heen - ik heb muziek in mijn hoofd

WAT MERKEN DE MENSEN OM MIJ HEEN? - stemming is neerslachtig - ik wil mijn

medicatie niet innemen

WAT DOE IK ZELF? - situaties vermijden waarin de muziek hard staat

WAT KUNNEN ANDEREN DOEN? - Gesprek aangaan, bezorgdheid benoemen

FASE 4: CODE / OMSCHRIJVING Rood

WAT MERK IK ZELF? - ik ben achterdochtig en hoor stemmen - ik slaap slecht

WAT MERKEN DE MENSEN OM MIJ HEEN? - ik spreek luid en ben verbaal agressief - ik

trek me vaak terug op mijn kamer

WAT DOE IK ZELF? - rust opzoeken

WAT KUNNEN ANDEREN DOEN? - Zorgen dat ik weinig contact heb met anderen -

controleer mijn medicatieinname en geef me eventueel slaapmedicatie

CONTACTPERSOON > Pleegmoeder > Zus

ZORGVERLENER > Casemanager > Regieverpleegkundige 

Stappen bij de-escalerend werken​

1. Maak contact
2. Grenzen stellen
3. Consequenties aangeven.​​
4. Zoek opnieuw toenadering met zorgvrager of beëindig het gesprek