Les 4 Klinisch redeneren: klinische probleemstelling

• Verpleging en verzorging
• MBO
• Studiejaar 2

Les 4 Klinisch redeneren: klinische probleemstelling en aanvullend onderzoek

Inhoud les

Stap 2 en stap 3 klinisch redeneren

Redeneerhulpmiddelen verzamelen in je presentatie: a t/m d.

Stap 2

In stap 1 heb je de situatie in beeld gebracht.

 Nu moet je dit klinisch beeld koppelen aan je vakkennis: je formuleert een klinische probleemstelling.

Klinische probleemstelling

• Wat is er lichamelijk aan de hand?
  
• Wat is de psychische situatie van de zorgvrager?
  
• Welke rol spelen eerder gediagnosticeerde ziekten en het ziektegedrag in de huidige situatie?
  
• Welke invloed heeft de omgeving van de zorgvrager op zijn gezondheidssituatie?
  
• Welke invloed hebben de vier voorgaande factoren op elkaar?

klinisch beeld koppelen aan je vakkennis

Belang van klinische probleemstelling

• richting geven aan het vervolg van je redeneerproces;
  
• een keuze maken voor (eventueel) aanvullend onderzoek;
  
• problemen die prioriteit hebben onderscheiden van problemen die kunnen wachten;
  
• vooruitdenken over de vervolgstappen

Om deze klinische probleemstelling te bevestigen of verwerpen doe je aanvullend onderzoek of vraag je aanvullend onderzoek aan.

Stap 3: Aanvullend onderzoek

• Welk(e) aanvullend(e) onderzoek(en) is/zijn er nodig?
  
• Is er een vorm van aanvullend onderzoek die ik kan inzetten?
  
• Welke vormen van aanvullend onderzoek zou ik de arts kunnen voorstellen?
  
• Mag/kan een bepaald type aanvullend onderzoek wel of juist niet bij deze zorgvrager worden ingezet?

Belang van aanvullend onderzoek

• te onderzoeken of je jouw klinische probleemstelling kunt bevestigen of verwerpen;
  
• een duidelijke of nieuwe richting te geven aan het klinisch redeneerproces;
  
• een verantwoorde onderbouwing te hebben voor het bepalen van het klinisch beleid (de volgende stap)

Welke aanvullende onderzoeken
kan jij als zorgverlener doen?

Aanvullend onderzoek door verpleegkundige/verzorgende

• een heteroanamnese afnemen;
  
• aanvullende metingen doen: sticken van urine, urineretentie bepalen, de bloedglucose meten of de zorgvrager wegen, pupillen controleren, saturatie meten, bloeddruk, pols, ademhalingsfrequentie
• 
  

Aanvullend onderzoek

• lichamelijk onderzoek: inspectie, palpatie, percussie, auscultatie;
• laboratoriumonderzoek: bloed, urine, sputum, ontlasting, uitstrijkje/kweken, punctie/biopten;
• beeldvormend onderzoek: echografie, röntgenonderzoek, scintigrafie,  CT scan, PET scan, MRI scan, endoscopie
• functieonderzoek: EEG, longfunctieonderzoek, ECG

Bij palpatie let de arts op de grootte en vorm van verschillende delen van het lichaam, bijvoorbeeld de lever. De arts tast met twee handen het gebied af en voelt daarmee bijvoorbeeld ongebruikelijke zwellingen of warmte.

Percussie is het bekloppen van de zorgvrager. Door bijvoorbeeld op de buik of de borstkas te kloppen, is het mogelijk om aan het geluid te horen of zich daaronder lucht of een orgaan bevindt. 

Uitkomsten bij aanvullend onderzoek

• alvast te 'voorspellen' welke complicaties er zouden kunnen optreden;
  
• alert te zijn op de symptomen die bij de verwachte uitkomst of verwachte complicaties horen;
  
• alvast na te gaan wat jij zou kunnen doen in deze situaties.

ZV 2-4.3 

3c en 3d

Start maken met verzamelen voor 3a en 3b.