Ieder geloof predikt geweldloosheid en vrede. Ik vraag me weleens af of een wereld zonder geweld en met vrede wel mogelijk is. Het lijkt net als met dag en nacht. Beide wisselen elkaar af. Net als leven en dood. Net als vreugde en verdriet. Ik bedoel niet te zeggen dat we geweld moeten uitlokken of gebruiken, maar dat geweld van alle tijden is: het is er, het is er altijd geweest, het is een gegeven.
In het hindoeïsme hebben de goden vele oorlogen gevoerd met demonen. Dat lees je in de oudste hindoeteksten, de Veda’s, terug. Maar ook de recente teksten staan bol van geweld. De Mahabharat van de hindoes is het langste heldendicht ter wereld en is doorspekt met geweld. Geweld dat gebruikt wordt om het kwade te overwinnen. En dat terwijl hindoes geweldloosheid hoog in het vaandel hebben.