[7] In gamewerelden ervoer ik nog wel kracht en controle, dus zocht ik die steeds meer op. Het resultaat was dat ik nog minder sterk kwam te staan in de werkelijkheid en nog meer ging game; een vicieuze cirkel. Nu de structuur van het dagelijks leven is gebroken, kunnen jongeren ook controleverlies ervaren en houvast zoeken in games. Jongeren zullen niet massaal verslaafd raken, maar corona duwt velen nu wel dieper de gamewerelden in.
[8] Over het traject ‘van leuk naar verziekt gamen’ schreef ik het boek Gameboy , dat beschrijft wat er precies omgaat in een opgroeiend kind dat sluipenderwijs gameverslaafd raakt. Zoiets kan echt afgrijselijk worden voor het hele gezin. In mails van lezers kom ik vaak hetzelfde tegen: zorgzame ouders die ondanks alle goede bedoelingen te laat de ernst herkenden van een jarenlang proces. Games zijn leuk maar zeker niet onschuldig.
[9] Juist nu is het belangrijk om niet gemakzuchtig te worden met schermtijd. Maak duidelijke afspraken en help je kinderen om zichzelf te vermaken buiten de schermen. Daag ze uit, geef ze taakjes. Dat is wat games ook voortdurend doen.
[10] Geef ze een boek dat ooit voor jou veel betekend heeft, en leg uit waarom het je raakte. De meeste kinderen zijn zeer geïnteresseerd in de echte verhalen achter hun ouders. Neem voor je kinderen juist nu even de tijd – desnoods terwijl ze stilletjes gamen – om te bedenken hoe je ze juist nu kunt helpen sterker te wortelen in de werkelijkheid.