Met
hoeveel spoed moet de zorgvrager door een arts worden onderzocht? Deze vraag kun je in korte tijd beantwoorden door triage uit te voeren. Triage betekent dat je beoordeelt hoe urgent de hulpvraag van een zorgvrager is.
De methode van triage is ontstaan tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen grote groepen slachtoffers tegelijk behandeling nodig hadden. Om de urgentie te bepalen, moesten de slachtoffers op een snelle en eenvoudige manier worden geclassificeerd.
Bij triage kijk je vooral naar de huidige toestand van de zorgvrager, niet zozeer naar eerdere diagnoses die al bij de zorgvrager zijn gesteld. Dit betekent dat je als verpleegkundige moet kunnen observeren in welke conditie de zorgvrager zich op dit moment bevindt. Hiervoor is enige ervaring nodig.
Na het doen van visuele observaties (alles wat je opmerkt/opvalt aan het lichaam van de zorgvrager) en het controleren van de ademhaling en pols (bloedcirculatie) kun je de hulpvraag van de zorgvrager al indelen in een van de drie urgentieklassen: Acuut, Dringend of Standaard.