Mozes; Tabernakel en 40 jaar in de woestijn

• Geschiedenis
• Middelbare school
• mavo
• Leerjaar 1

Wat gaan we doen?

• De tabernakel
• Taken van de Priesters
• 40 jaar in de woestijn
• 12 verkenners
• Gehoorzaamheid en vertrouwen in God
• Kahoot!

De Tabernakel

Exodus 25: 8-16, 22, 40; 40: 34-38

De stenen tafelen met de tien geboden waren een zichtbaar teken van het verbond dat God met het

volk Israël had gesloten. Daarom waren ze voor het volk zeer waardevol. God zelf had Mozes op de

Sinaï opgedragen een kist van kostbaar materiaal te maken om ze daarin te bewaren. De Heer gaf

daarbij nauwkeurige aanwijzingen voor de grootte en de vorm ervan. Omdat in deze kist het teken van

het verbond werd bewaard, werd hij „de ark des verbonds“ genoemd.

De ark des verbonds was ongeveer 1,30 m lang en ongeveer 80 cm breed en hoog. Hij was van

binnen en van buiten met goud bekleed. Aan de zijkanten zaten ringen waar lange, eveneens met

goud beklede, houten draagbomen doorheen waren gestoken. Wanneer de Israëlieten van de ene

plaats naar de andere trokken, droegen de priesters de ark des verbonds op hun schouders voor het

volk uit. 

.

De Tabernakel

Mozes moest volgens Gods aanwijzingen midden in het tentenkamp van de Israëlieten een

„heiligdom“ laten oprichten. Daarin wilde God temidden van hen wonen. De ark des verbonds moest

daar ook een plaats in krijgen. Het heiligdom was opgebouwd uit planken en palen en afgedekt met

kleden en huiden. Wanneer het volk naar een andere plaats trok om daar zijn tenten op te slaan, kon

het heiligdom uit elkaar worden genomen en op de andere plek weer worden opgebouwd.

In de Heilige Schrift wordt het heiligdom ook wel „tent der samenkomst“, „tent der getuigenis“ of

„tabernakel“ genoemd. Het woord „tabernakel“ komt van het Latijnse woord „tabernaculum“ dat

„tent“ of „woning“ betekent.

Behalve aanwijzingen voor de bouw, de inrichting en de indeling van de tabernakel gaf de Heer aan

Mozes nauwkeurige voorschriften voor het gebruik.

De Tabernakel

Het afbreken, vervoeren en weer opbouwen van de tabernakel gebeurde tijdens de tocht door de woestijn volgens vastgestelde regels. Verantwoordelijk daarvoor waren mannen uit de stam Levi. Wanneer de Israëlieten op een bepaalde plaats hun tenten opsloegen, werd allereerst de tabernakel opgezet. Vlak daarbij woonden de Levieten en de priesters en daaromheen de overige stammen

Taken van de Priesters

Exodus 28; 29; Numeri 18; 28

God droeg Mozes op om Aäron en zijn zonen uit de stam Levi tot priesters te wijden. Zij moesten

hun dienst vervullen in de tabernakel. In het Oude Verbond bleef het priesterschap beperkt tot de

nakomelingen van Aäron.

Voor het uitoefenen van de dienst kregen de priesters speciale kleding en werd hun nauwkeurig

voorgeschreven hoe zij de offergaven moesten voorbereiden en hoe ze die moesten offeren.

Het was bovendien hun taak

■ de tabernakel (behalve het „Allerheiligste“) te onderhouden en te reinigen,

■ de offerdieren te keuren,

■ te zorgen voor het vuur op het reukofferaltaar,

■ het volk te onderwijzen in de wetten,

■ moeilijke rechtszaken te behandelen.

n.

van de andere stammen die hun de tienden moesten geven. Van deze tienden kregen de priesters op

hun beurt ook weer de tienden.

Taken van de Priesters

De priesters hielden elke dag offerdiensten. In het Oude Verbond bestond de godsdienst eigenlijk

alleen daaruit. Zij hielden zich daarbij aan de voorschriften die God voor het offeren had gegeven.

Slechts eenmaal in het jaar, op de Grote Verzoendag, ging de hogepriester – destijds Aäron – het

Allerheiligste binnen. Door middel van een bijzondere ceremonie bad hij voor het volk en ook voor

zichzelf de Heer om vergeving van de zonden. Op andere dagen was het verboden het Allerheiligste

te betreden.

De Levieten namen onder de stammen een aparte plaats in. Zij werden onderhouden door de leden

van de andere stammen die hun de tienden moesten geven. Van deze tienden kregen de priesters op

hun beurt ook weer de tienden.

Taken van de Priesters

• Verkondigen het woord van God
• Spreken de zonde vergeving uit
• Doop en Avondmaal
• Troost bieden en bidden voor de gemeenschap
• Raad geven bij moeilijkheden 

40 jaar in de woestijn

• 12 verkenners
• Ongehoorzaam, ongeduldig en mopperen
• Weinig vertrouwen in God 

12 Verkenners

De Heer had het land Kanaän aan Zijn volk beloofd. Toen de Israëlieten in de buurt van dit land waren

aangekomen, koos Mozes op bevel van God twaalf aanzienlijke mannen uit – uit elke stam één – die

het land goed moesten bekijken.

Veertig dagen waren de verkenners onderweg. Bij hun terugkomst vertelden zij Mozes en het volk

over de heerlijke vruchten van het land. Tien van de twaalf verkenners vonden dat het onmogelijk was

het land in te nemen, omdat de inwoners groot en vreesaanjagend waren.

Toen de Israëlieten hiervan hoorden, werden ze bang en begonnen te mopperen. Ze wilden zelfs naar

Egypte teruggaan. Ze zeiden dat ze het daar beter hadden gehad. Alleen de beide verkenners Jozua

en Kaleb verzekerden het volk dat ze met Gods hulp Kanaän wel konden innemen.

De Heer was zeer ontstemd over het gedrag van de Israëlieten. Hij wilde hen allemaal door een

ernstige ziekte laten omkomen. Mozes pleitte voor het volk. De Israëlieten kregen weliswaar niet de

ziekte, maar God liet hun zeggen dat zij veertig jaar in de woestijn moesten blijven. Allen die nu

twintig jaar en ouder waren, zouden in die tijd sterven. Alleen degenen die jonger waren en degenen

die in de woestijn zouden worden geboren, zouden later Kanaän binnengaan.

Gemopper en ontevredenheid van het volk

Numeri 20; 21

Twistwater

Toen de tocht door de woestijn bijna ten einde was, hadden de Israëlieten weer eens geen water. Ze

waren wanhopig en ontevreden met hun situatie. Ze mopperden op Mozes en Aäron omdat dezen

hen uit Egypte hadden gehaald. Mozes en Aäron gingen naar de tabernakel en baden de Heer om

water. De Heer gaf hun nauwkeurig aan wat ze moesten doen om het volk aan water te helpen. Mozes en

Aäron handelden niet letterlijk volgens dit voorschrift van de Heer. Het gevolg daarvan was dat de

Heer tegen hen zei dat zij het land Kanaän niet binnen zouden gaan.

Gemopper en ontevredenheid van het volk

De koperen slang

In hun ontevredenheid mopperden de Israëlieten weer eens tegen God en tegen Mozes en Aäron. Ze

waren veel liever slaven in Egypte gebleven, dan deze moeilijke tocht door de woestijn nog langer te

moeten meemaken. Bovendien hadden ze een hekel aan het manna, het voedsel waarmee de Heer

hen in de woestijn verzorgde.

Toen verspreidde de Heer giftige slangen onder het volk. Vele Israëlieten werden gebeten en stierven.

Daarop kregen ze spijt van hun verkeerde houding, gingen naar Mozes en vroegen hem of hij voor

hen de Heer wilde smeken om hulp.

De Heer droeg Mozes op een „koperen slang“ – dat was een slang van metaal – te maken, die aan

een stok te bevestigen en omhoog te houden. Iedere Israëliet die was gebeten en naar de slang

opkeek, zou blijven leven.

Gehoorzaamheid en Vertrouwen in God

• Luisteren naar het woord van God in de dienst
• Doen wat God van ons vraagt; vriendelijk en behulpzaam zijn
• Vertrouwen dat god ons helpt als we Hem dat vragen
• Dankbaar zijn en dat laten merken aan God, dat hij ons helpt 

Vraag:

De opdracht van de Heer luidde als volgt:

Neem de staf en vergader de gemeente,

gij en uw broeder Aäron en spreek voor

hun ogen tot de steenrots, zo zal zij haar

water geven.

En dit deed Mozes in werkelijkheid:

En Mozes hief zijn hand op en sloeg de

steenrots met de staf tweemaal; toen

kwam er veel water uit.

Wat is het verschil in wat Mozes moest doen en wat hij daadwerkelijk deed?

Kahoot!