Les 10
1 / 26
Lesduur is: 60 minOnderdelen in deze les
Slide 1 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 2 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 3 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 4 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 5 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 6 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 7 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 8 - Tekstslide
Bij een open wond is de huid of het slijmvlies beschadigd en is er door het directe contact met de buitenwereld gevaar voor infectie. Bij een gesloten wond is er een weefselbeschadiging waarbij de huid of het slijmvlies intact is gebleven. Er is geen open verbinding met de buitenwereld en dus ook geen infectiegevaar.
Welke wonden ken jij?
Slide 9 - Woordweb
Deze slide heeft geen instructies
Hoe ontstaan wonden?
Slide 10 - Open vraag
Wonden ontstaan door een schadelijke (traumatische) prikkel die mechanisch (scherp, stomp), fysisch (verbranding, bevriezing) of chemisch (etsing) kan zijn. Scherpe mechanische krachten veroorzaken snijwonden, schaafwonden, scheurwonden of steekwonden. Stompe krachten geven drukwonden, inwendige scheuringen van weefsel, kneuzingen, verstuikingen, ontwrichtingen of botbreuken.
Slide 11 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 12 - Tekstslide
Schaafwonden
Een schaafwond ontstaat door een schurende kracht op de huid. De beschermende oppervlakkige laag van de opperhuid is verdwenen en de oppervlakkige zenuwuiteinden en de kleine bloedvaatjes komen bloot te liggen. Uit eigen ervaring weet je waarschijnlijk dat een schaafwond zeer pijnlijk is. Deze pijn ontstaat door prikkeling van de openliggende zenuwuiteinden met stoffen die zijn vrijgekomen uit het beschadigde weefsel. Naast de pijn zie je bij een schaafwond onscherpe wondranden en puntbloedinkjes. Deze puntbloedinkjes zijn het gevolg van de beschadiging van haarvaten (capillairen) in de lederhuid. Een oppervlakkige schaafwond geneest meestal goed. Een diepere schaafwond kan door de grootte van de wond of door wondinfectie langzamer en slechter genezen, waardoor er een risico bestaat op een litteken.
Slide 13 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 14 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 15 - Tekstslide
Denk aan de situatie dat iemand blijft hangen achter een scherp voorwerp (spijker, prikkeldraad) of als lichaamsdelen bekneld raken in een machine. Ook door beten (bijvoorbeeld van een hond) ontstaan scheurwonden
Doordat het weefsel (inclusief bloedvaten) uiteengerukt wordt, heeft de wond rafelige randen. Opvallend is dat er weinig bloedverlies optreedt. De bloedvaten trekken zich namelijk terug in het dieper gelegen weefsel. Bij het bestuderen van de wondranden zie je dat er naast veel vuil ook dood weefsel aanwezig is, doordat de huid en het onderhuidse bindweefsel van de onderlaag zijn losgerukt. Deze weefsels krijgen dan geen zuurstof en voedingsstoffen meer en sterven af. Een scheurwond is meestal niet diep
Slide 16 - Video
Deze slide heeft geen instructies
Slide 17 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 18 - Tekstslide
categorie 1: niet-wegdrukbare roodheid van de intacte huid ter hoogte van botuitsteeksels. Bij een donker gekleurde huid is deze roodheid soms slecht zichtbaar;
categorie 2: oppervlakkige beschadiging van de huid, zichtbaar als een oppervlakkige open wond met een rode/roze wondbodem zonder wondbeslag of een blaar gevuld met vocht, serum of bloed. Een gedeelte van de huidlaag is verloren gegaan;
categorie 3: de volledige huidlaag is verloren gegaan; er kan onderhuids vetweefsel zichtbaar zijn en eventueel ook wondbeslag (geel of zwart weefsel). Spieren, pezen en bot zijn intact en liggen niet bloot. Soms is er sprake van ondermijning en tunneling. Er is dan een gangetje onder de huid ontstaan waardoor de wond groter is dan je van buitenaf ziet;
categorie 4: een volledige weefsellaag is verloren gegaan; spieren, pezen en bot liggen open en bloot. Necrose of een vervloeid wondbeslag kan aanwezig zijn en dikwijls is er ook ondermijning of tunneling.
Slide 19 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Welke risico factoren denk je dat er zijn om decubitus te ontwikkelen?
Slide 20 - Open vraag
De belangrijkste risicofactoren zijn bedlegerigheid of langdurig in een (rol)stoel moeten zitten, geplooide onderlakens, gekreukte kleding, een halfzittende houding in bed en bewegingstekort. Door incontinentie en een vochtige huid (transpiratie, slecht afdrogen) kan de huid verweken. Dit maakt de huid extra kwetsbaar voor drukkrachten en schuifkrachten. Patiënten met circulatiestoornissen, suikerziekte (diabetes mellitus), een slechte algemene conditie of gevoelsstoornissen (zij voelen geen druk en gaan niet zelf verliggen) lopen een verhoogd risico op het optreden van decubitus.
Wat kun je doen om decubitus te voorkomen?
Slide 21 - Open vraag
Preventieve maatregelen
Je kunt de volgende maatregelen nemen om decubitus te voorkomen.
Inspecteer de huid op de risicoplaatsen en let daarbij vooral op niet-wegdrukbare roodheid en signalen als plaatselijke warmte, oedeem of verharding. Voer deze inspectie uit na iedere houdingsverandering van de patiënt.
Controleer vochtige huidgebieden, aangezien vocht de huid kwetsbaarder maakt.
Pas drukverminderende maatregelen toe zoals wisselhoudingen, indien nodig in combinatie met een drukreducerend matras (schuimmatras, luchtmatras of watermatras) en/of een drukreducerend kussen. Het aantal keren dat je wisselhoudingen kunt toepassen is afhankelijk van de mobiliteit van de patiënt, de gevoeligheid en de toestand van de huid op risicoplaatsen en de eigenschappen van de matras. Als wisselhoudingen niet mogelijk zijn, kan een alternerende matras of oplegmatras uitkomst bieden.
Leg de patiënt bij wisselhoudingen afwisselend in 30 graden zijligging of plat op rug of buik. Zitten is mogelijk in de semi-fowlerhouding. Hierbij staan de hoofdsteun en het voeteneind 30 graden omhoog en zijn de benen licht gebogen door de knieknik van het bed.
Draai de patiënt, voor zover mogelijk, niet op een lichaamsdeel waar al decubitus aanwezig is.
Voorkom decubitus aan de hiel bij bedlegerigheid door het onderbeen volledig te laten rusten op een kussen met de knie in een licht gebogen houding, zodat de hielen volledig loskomen van de ondergrond.
Een drukreducerend zitkussen is inzetbaar bij mensen met een beperkte mobiliteit die daardoor stoelgebonden zijn.
Optimaliseer en behoud een goede algemene conditie van de patiënt door deze bijvoorbeeld voldoende te laten eten en drinken
Slide 22 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 23 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 24 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 25 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 26 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
