Verdieping bino les 7

• Keuzedeel
• MBO

Vandaag

• Gezichtsveld
• Haase test
• Directe oogspiegel 

Gezichtsveld

Het gezichtsveld is het deel van de omgeving die een persoon op dat moment ziet wanneer hij recht vooruit kijkt.

Wanneer het oog fixeert op één punt (fixatiepunt), is het meten van het gezichtsveld mogelijk.

Dit gebeurt in graden.

Een normaal gezichtsveld bedraagt ongeveer 160-180 graden horizontaal,

en 120-130 graden verticaal.

Centrale gezichtsvelduitval

Centrale gezichtsvelduitval treedt op bij een aantal aandoeningen zoals; 

• de ziekte van Stargardt 

Centrale gezichtsvelduitval

Centrale gezichtsvelduitval treedt op bij een aantal aandoeningen zoals; 

• Maculapucker

Centrale gezichtsvelduitval

Centrale gezichtsvelduitval treedt op bij een aantal aandoeningen zoals; 

• Maculagat

Perifeer gezichtsveldverlies

Het perifeer gezichtsveldverlies gebeurt o.a. bij:

• glaucoom

Perifeer gezichtsveldverlies

Het perifeer gezichtsveldverlies gebeurt o.a. bij:

• retinitis pigmentosa (nachtblindheid)

Perifeer gezichtsveldverlies

Het perifeer gezichtsveldverlies gebeurt o.a. bij:

• alblatio retinae (netvliesloslating)

Hemianopsie

Bij hemianopsie valt de helft van het gezichtsveld weg.

Scotoom

In de volksmond is een scotoom bekend als een 'blinde vlek'.

Hierbij ontbreekt een stuk van het gezichtsveld, maar dat is omgeven door een normaal gezichtsveld.

• Relatief scotoom: objecten die niet goed verlicht zijn, worden niet gezien. Wel met goede verlichting.
• Absoluut scotoom: er wordt niets gezien in het gebied waar het scotoom zich bevindt.

Metamorfopsie

Wanneer de macula is aangetast door bijvoorbeeld macula degeneratie, kunnen lijnen die recht lopen, verbogen of vervormd worden waargenomen.

Dit noemen we metamorfopsie.

Gezichtsveld onderzoek

Haase test

Hans Joachim Haase (1915 - 2001) was een Duitse klokkenmaker, opticien en uitvinder, die bekend is geworden vanwege een alternatieve test die hij had uitgevonden. 

Deze test had als doel het binoculaire zicht te verbeteren.

Deze methode heet:

Mess- und Korrektionsmethodik nach Haase,

ofwel de MKH methode.

MKH methode

De MKH methode is gebaseerd op fixatie disparatie.

Bij de geboorte moeten de ogen zich nog ontwikkelen.

Een baby kan nog niet zo goed zien en de ogen zijn nog niet in staat om met elkaar samen te werken.

Rond de leeftijd van 10 jaar zijn deze ontwikkelingen afgerond.

MKH methode

Alles wat we zien komt via de 2 ogen in het achterste deel van de hersenen terecht.

De hersenen zorgen ervoor dat de twee beelden tot één beeld samensmelten.

Als die twee beelden (van elk één oog) verschoven zijn ten opzichte van elkaar, corrigeren de hersenen dit.

We noemen dit fixatie disparatie (FD).

MKH methode

Als er geen (goede) samenwerking tussen de ogen is, kan er geen sprake zijn van FD.

FD komt dan ook alleen voor bij mensen met een niet zichtbare afwijkende oogstand.

Slechte FD kan leiden tot klachten:

• Hoofdpijn; toenemend in de loop van de dag, vooral boven de ogen (frontaal) en na het lezen en/of werken op de computer.
• Vermoeidheid van de ogen/ focus klachten/ overige klachten:

     toename in de loop van de dag, onrustig beeld, moeite met focussen, gevoel van wazig         beeld ondanks goede gezichtsscherpte.    

MKH methode

De MKH test wordt meestal uitgevoerd door een instrument dat de Polatest wordt genoemd.

De Polatest bevat verschillende testkaarten die in een vaste volgorde moet worden afgenomen.

De test wordt niet gedaan met een foropter maar met een pasbril.

Belangrijk is dat de optimale verte correctie al bepaald is.

In de pasbril worden vervolgens twee polaroidfilters geplaatst.

Bij elke test worden de polaroidfilters gedraaid, zodat elke testkaart met een gekruiste en ongekruiste waarneming wordt uitgevoerd.

MKH methode

Voordat de Polatest wordt afgenomen, moet een goed vooronderzoek zijn gedaan.

De Polatest wordt alleen uitgevoerd bij een aanwezige forie en nooit bij een tropie.

Daarnaast mogen er geen afwijkingen zijn bij de motiliteittest en NPC.

MKH methode

De Polatest bestaat uit de volgende testen:

• Kruistest
• Wijzertest
• Hakentest (verticaal)
• Stereotest
• Rood/groen test

De testen moeten in deze volgorde worden afgenomen.

Directe oogspiegel

Een oogspiegel of ofthalmoscoop is een hulpmiddel waarmee het netvlies bekeken kan worden.

De ofthalmoscoop ontstond in de 2e helft van de negentiende eeuw.

Friederich Hoffman ontwikkelde in 1841 een holle spiegel met een centrale opening.

In eerste instantie werd dit instrument gebruikt om het oor te onderzoeken.

Door Anton Friederich Freiherr von Troeltsch werd dit idee verwerkt tot de voorhoofdspiegel, zodat de arts tijdens het onderzoek zijn handen vrij had.

Directe oogspiegel

De klassieke oogspiegel is een holle spiegel met een gat in het midden.

Het licht valt via de spiegel in het oog en de oogarts kijkt door het gaatje.

Achter het gaatje zijn vaak een paar lensjes aangebracht.

Examen

Donderdag