Dit is de tijd die verloren gaat aan het maken van producten
die niet in-een-keer-goed zijn, niet aan de productspecificaties voldoen. De actie die daarop volgt is vernietigen
of (deels) opnieuw bewerken door ze uit te pakken en opnieuw in de machine te verwerken. Bij afkeur gaat het om producten die niet in-een-keer goed
zijn, omdat bijvoorbeeld:
sprake is van ondervulling;
de verpakking beschadigd is;
de (houdbaarheids-) codering ontbreekt of onleesbaar is; het verkeerde product in de verpakking zit; de producten lek of niet steriel zijn.
Afkeur is vaak veruit het duurste verlies, omdat er niet alleen tijd verloren gaat,
maar ook het product. Denk maar aan:
• De tijd en het geld dat het kost om de afkeur te produceren;
• De tijd die het kost om het weg te gooien, te vernietigen;
• Als de keuze is gevallen op herstellen, dan kost het de hersteltijd (en
arbeid);
• Herstellen betekent in veel gevallen opnieuw verpakken, dus extra
verpakkingsmaterialen;
• Als de herstelactie plaatsvindt op de productielijn, dan kost het
productiecapaciteit.
Tijd die is besteed aan het maken van producten die niet aan de specificaties
voldoen is verspilde tijd. Deze producten moeten deels herbewerkt, waarna ze
uiteindelijk weer voldoen aan de specificaties, of gaan definitief de afvalbak in.
Goede producten zijn producten die voldoen aan de vooraf bepaalde specificaties.
De scheidslijn ligt scherp: tijd die is besteed aan het maken van producten die niet
aan de klantspecificaties voldoen maar nog wel als een partijtje van 8-kwaliteit op
de markt te dumpen zijn, gaat ten koste van de kwaliteitsgraad. Tenzij het de
bedoeling was om dit partijtje voor deze markt te maken. Al deze kosten in overweging nemende is het soms goedkoper of slimmer om niet te gaan herbewerken,
maar afgekeurde producten te vernietigen (let dan wel weer op de vernietigingskasten en de belasting van het milieu). Steek vooral energie in het zoeken naar de
bronoorzaken van de afkeur om het in de toekomst te voorkomen.