Dit idee benadrukt de wiskundige en geometrische benadering van kunst en architectuur, waarbij de harmonie van vormen en verhoudingen centraal staat. Het verwijst naar de invloed van Vitruvius, een Romeinse architect, en zijn principes van proportie en symmetrie, die kunstenaars inspireerden om wiskundige principes toe te passen in hun ontwerpen. Deze benadering leidde tot een vernieuwde waardering voor de schoonheid van de natuur en de menselijke anatomie, wat resulteerde in kunstwerken die zowel esthetisch als intellectueel bevredigend zijn.