Het Symbolisme wortelt namelijk in de Romantiek, de periode voor het Réalisme. De symbolisten wijzen het Realisme en Naturalisme zoals gezegd nadrukkelijk af. Hun grote held is een schrijver uit de late Romantiek. Jullie herinneren je misschien nog de naam van
Charles Baudelaire, schrijver van de dichtbundel
Les Fleurs du Mal.Baudelaire kun je gerust de eerste moderne schrijver van zijn tijd noemen en hij was tevens een opvallende figuur. Hij verliest als jonge jongen zijn vader en zijn stiefvader belichaamt alles waar hij een hekel aan heeft. Hij maakt kennis met hasj en opium en leeft als een bohémien in Parijs. Hij heeft de reputatie van een dandy. Een omschrijving van een tijdgenoot omschrijft de dandy als een volstrekt onafhankelijke figuurlijk die zich afzet tegen alles dat neigt naar middelmatigheid en uniformiteit.
En die jas past Baudelaire wel.
Het eerste en belangrijkste gedeelte van Les Fleurs du Mal heet Spleen et Idéal (Spleen en Ideaal). Vijfentachtig van de honderdzesentwintig gedichten (het meerendeel sonnetten) behoren tot deze cyclus. De titel is belangrijk. Baudelaire is immers dé dichter van de spleen, een aan depressie grenzende de zwaarmoedigheid die bij hem het karakter krijgt van een existentiële ennui (verveling) die zo zwaar is het verlammend werkt. Echter, Baudelaire is ook de dichter van het Ideaal, van het streven naar perfectie.