Stapel gooide de meeste vragenlijsten in een afvalbak buiten het universiteitsterrein. Thuis gekomen woog hij, met zijn eigen weegschaal, een mok vol M&M’s en deed hij het onderzoek in zijn eentje na. Terwijl hij de vragenlijsten invulde at hij de M&M’s in wat hij veronderstelde een redelijk tempo was en woog toen de mok opnieuw om een schatting te maken hoeveel een proefpersoon zou eten. De rest van zijn onderzoeksgegevens verzon hij rond dat getal. Hij vertelde me dat hij een deel van de voorraad M&M’s weggaf en een groot deel zelf opat. “Ik was de enige proefpersoon in deze onderzoeken.”
