Bob, een jongeman van 19 jaar met een ernstige verstandelijke beperking en spastische verlamming, had al sinds anderhalf jaar steeds meer problemen met het eten en meestal in de ochtend. Hij hield zijn mond stijf dicht of liet het eten er weer uitlopen. Af en toe ging hij daarbij ontzettend schreeuwen.
Van alles was al geprobeerd: brood met verschillend beleg, allerlei soorten pap, kleinere hoeveelheden, een later tijdstip, maar zonder resultaat. Het middag- en avondeten ging er altijd goed in. De laatste tijd gaf hij af en toe ook zomaar eens over.
Er werd gedacht aan de mogelijkheid van nachtelijke reflux. Hierdoor zou de slokdarm in de ochtend zo geïrriteerd en pijnlijk kunnen zijn, dat het voedsel niet goed wordt verdragen. Bij een endoscopie (kijkonderzoek) bleek dat de slokdarmwand erg rood was en dat er ook een kleine zweer zat. Hij werd behandeld met een protonpompremmer en al na drie weken begon hij in de ochtend weer wat te eten en na twee maanden waren ook de schreeuwbuien en het overgeven verdwenen.