Iemand die zich eenzaam voelt doordat hij maar weinig of zelfs geen sociale contacten heeft, ervaart
sociale eenzaamheid.
Bij iemand die wel sociale contacten heeft, maar zich desondanks eenzaam voelt, spreek je van
emotionele eenzaamheid.
Het gaat hierbij om de kwaliteit van de bestaande contacten. De eenzame persoon voelt zich dan niet verbonden met anderen op de manier die de oudere zou willen. De bestaande contacten zijn bijvoorbeeld oppervlakkig, waardoor een hechte, emotionele band ontbreekt.
Uiteindelijk kan er een sociaal isolement ontstaan, er is geen/nauwelijks nog contact met anderen.
(Bron: Thiememeulenhoff, boek PBSD H12)