Daar zitten we dan. Op een bankje. Met z´n tweeën. Ze kijkt recht vooruit. Ik kijk opzij en neem haar uiterlijk in mij op. Ze is prachtig. Ze kijkt mij aan, maar ik kan haar gevoel niet peilen. ´Ik denk echt dat dit de beste beslissing is,´ zeg ik zachtjes. `Ja, dat zal wel,´ zegt ze emotieloos. Ik hoopte op een ander antwoord, maar ik denk dat ze het allemaal nog niet beseft.