Op ‘t zelfde uur wordt iemand ingelaten
Die zwijgend buigt en voor ‘t klavier zich zet,
En uit het oude hart van ‘t zwak spinet
Waait de verwelkte geur van een sonate.
Zij volgt zijn handen langs de gele toetsen
– De thema’s keren telkens weer terug –
En ziet door ‘t zijraam de oprijlaan, de brug,
De wandelaars, de miniature koetsen.
M. Nijhoff