Heer Halewijn zong een liedekijn;
Al die dat hoorde wou bij hem zijn.
En dat vernam een koningskind,
Die was zoo schoon en zoo bemind.
Zij ging voor haren vader staen;
‘Och vader, mag ik naer Halewijn gaen?’
‘Och neen, gij dochter, neen gij niet!
Die derwaert gaen en keeren niet.’
Zij ging voor hare moeder staen:
‘Och moeder, mag ik naer Halewijn gaen?’
‘Och neen, gij dochter, neen gij niet!
Die derwaert gaen en keeren niet.’
Zij ging voor hare zuster staen:
‘Och zuster, mag ik naer Halewijn gaen?’
‘Och neen, gij zuster, neen gij niet!
Die derwaert gaen en keeren niet.’
Zij ging voor haren broeder staen:
‘Och broeder, mag ik naer Halewijn gaan?’
’t Is mij aleens waer dat gij gaet,
Als gij uw eer maer wel bewaert,
En gij uw kroon naer rechten draegt.’
Toen is zij op haer kamer gegaen
En deed haer beste kleeren aen.
Wat deed zij aen haeren lijve?
Een hemdeken fijnder als zijde.