Scheidbare werkwoorden + hh bez.vnw

• Nederlands
• Middelbare school
• havo
• Leerjaar 2

Vandaag

Scheidbare werkwoorden

 (VO-content en werkblad)

Scheidbare werkwoorden

Het Nederlands kent veel samengestelde werkwoorden. Deze bestaan uit een werkwoord en een voorvoegsel. 

Veel van deze samengestelde werkwoorden zijn ook scheidbare werkwoorden.

Bijvoorbeeld:

Opbellen, afzeggen, mee-eten, meespelen, etc.

Scheidbare werkwoorden

Drie manieren waaraan je kunt zien of een werkwoord scheidbaar is:

1. Het werkwoord komt op de normale plek in de zin en het voorvoegsel komt achter in de zin.

Opbellen: Hij belt zijn oma op.

Meespelen: Zijn broertje speelt met hem mee.

Scheidbare werkwoorden

Drie manieren waaraan je kunt zien of een werkwoord scheidbaar is:

2. Voorvoegsel en werkwoord worden gescheiden door 'te' of een ander werkwoord.

Opbellen: Hij is bang om zijn juf op te bellen. 

Meespelen: Hij zou graag mee willen spelen. 

Scheidbare werkwoorden

Drie manieren waaraan je kunt zien of een werkwoord scheidbaar is:

3. Bij het voltooid deelwoord schrijf je het voorvoegsel en het werkwoord als één woord, met 'ge' ertussen.

Opbellen: Hij heeft zijn oma opgebeld.

Meespelen: Hij heeft gisteren de hele dag meegespeeld.

Scheidbare werkwoorden

Een aantal samengestelde werkwoorden zijn NIET scheidbaar. Je kunt ze in een zin dus niet opdelen.

Bijvoorbeeld: ontslaan, overtuigen, verblijven, stofzuigen

Ontslaan: De werkgever ontslaat zijn werknemer.

Overtuigen: Zij is nog niet helemaal overtuigd. 

Scheidbaar of niet?

aanbieden

1. ja
2. nee

Scheidbaar of niet?

afdrogen

1. ja
2. nee

Scheidbaar of niet?

opruimen

1. ja
2. nee

Scheidbaar of niet?

achtervolgen

1. ja
2. nee

Scheidbaar of niet?

glimlachen

1. ja
2. nee

Scheidbaar of niet?

invullen

1. ja
2. nee

Scheidbaar of niet?

overleven

1. ja
2. nee

Het bezittelijke voornaamwoord

Het bezittelijk voornaamwoord

bijvoeglijk

zelfstandig

Als je twijfelt of iets een persoonlijk of bezittelijk voornaamwoord is,

dan kijk je of je het woord kunt vervangen door 'mijn'.

Als de zin dan nog goed klinkt, is het een bezittelijk voornaamwoord!

Mijn zusje kamt haar haar wel drie keer op een dag.

1. mijn = pers.vnw haar = pers.vnw
2. mijn = bez.vnw. haar = pers.vnw
3. mijn = bez.vnw haar = bez.vnw
4. mijn = pers.vnw haar = bez.vnw

Wat is hier het bezittelijk voornaamwoord:
Die auto die daar staat is de onze.

1. die (1)
2. die (2)
3. staat
4. de onze

Wij hebben hem gekocht omdat hij mooi oranje is.

1. wij = pers. vnw hem = pers. vnw
2. wij = bez. vnw hem = pers. vnw
3. wij = pers. vnw hem = bez. vnw
4. wij = bez. vnw hem = pers. vnw

Jullie oma rijdt in onze auto mee.

1. jullie = pers. vnw onze = pers. vnw
2. jullie = bez. vnw onze = pers. vnw
3. jullie = pers. vnw onze = bez. vnw
4. jullie = bez. vnw onze = bez. vnw

Het is niet zijn iPhone, het is de hare.

1. het = lidwoord zijn = bez. vnw
2. het = pers. vnw zijn = bez. vnw
3. het = lidwoord zijn = pers. vnw
4. het = pers. vnw zijn = pers. vnw

Ik leen jullie mijn boeken.

1. ik = pers. vnw jullie = pers. vnw
2. ik = bez. vnw jullie = pers. vnw
3. ik = pers. vnw jullie = bez. vnw
4. ik = bez. vnw jullie = bez. vnw

Ik heb jou niet gevraagd om je mening geloof ik.

1. jou = pers. vnw je = pers. vnw
2. jou = bez. vnw je = pers. vnw
3. jou = pers. vnw je = bez. vnw
4. jou = bez. vnw je = bez. vnw