fracturen aan de onderste extremiteiten
1 / 13
Onderdelen in deze les
Slide 1 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 2 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 3 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 4 - Tekstslide
Het bekken (pelvis) is opgebouwd uit twee heupbeenderen (ossae coxae), het heiligbeen (os sacrum) en het staartbeen (os coccygis).
Een heupbeen (os coxa) bestaat uit het:
darmbeen (os ilium);
zitbeen (os ischii);
schaambeen (os pubis).
Deze drie botstukken zijn met elkaar vergroeid in de gewrichtskom voor het dijbeen (acetabulum).
Slide 5 - Tekstslide
De heup wordt gevormd door de kop (caput femoris) van het dijbeen (femur) en de kom van het bekken (acetabulum). Het heupgewricht vormt dus de verbinding tussen het bekken en het dijbeen.
Het heupgewricht is een kogelgewricht. De kop en de kom zijn bekleed met een laag kraakbeen. Dit kraakbeen is glad, doordat er tussen de gewrichtsvlakken een smerende vloeistof (synovia of gewrichtssmeer) zit. Deze vloeistof maakt bewegingen mogelijk.
Slide 6 - Tekstslide
Bij een bekkenrandfractuur is het heupbeen (os coxa), heiligbeen (os sacrum), staartbeen (os coccygis) of darmbeen (os ilium) gebroken.
Het bekken blijft bij deze fractuur stabiel.
Deze fracturen worden conservatief behandeld.
Slide 7 - Tekstslide
Bij een bekkenringfractuur kan de bekkenring op een of meer plaatsen gebroken zijn. In afwachting van een operatieve ingreep wordt er een externe fixateur aangebracht om de fractuur tijdelijk te reponeren. Door de repositie van de fractuur zal het eventuele bloedverlies verminderen.
Slide 8 - Tekstslide
Een fractuur van het heupbeen, het heiligbeen en het staartbeen
Een acetabulumfractuur (fractuur van de heupkom) gaat vaak gepaard met een fractuur van de heupkop. Een acetabulumfractuur kan uit een of meer fracturen bestaan. Er wordt een incisie over de heup gemaakt. Afhankelijk van de plaats van de fractuur wordt de fractuur gestabiliseerd met osteosynthesemateriaal, zoals schroeven en platen. Er wordt een vacuümdrain in de wond achtergelaten.
Slide 9 - Tekstslide
De heup wordt gevormd door de kop (caput femoris) van het dijbeen (femur) en de kom van het bekken (acetabulum). Het heupgewricht vormt dus de verbinding tussen het bekken en het dijbeen.
Het heupgewricht is een kogelgewricht. De kop en de kom zijn bekleed met een laag kraakbeen. Dit kraakbeen is glad, doordat er tussen de gewrichtsvlakken een smerende vloeistof (synovia of gewrichtssmeer) zit. Deze vloeistof maakt bewegingen mogelijk.
Slide 10 - Tekstslide
zorgvragers ouder dan 75 jaar ten gevolge van een val.
DHS: door een schroef in de heupkop te plaatsen met daaroverheen een plaat die men bevestigt op het dijbeen. Het doel van de DHS is dat de schroef kan glijden in de plaat. De fractuurdelen tussen de schroef en de plaat worden licht tegen elkaar gedrukt tijdens het belasten. Dit bevordert de vorming van nieuwe botcellen waardoor de fractuur sneller geneest.
Er wordt eventueel een vacuümdrain achtergelaten in de wond.
PFNA: bestaan uit een mergpen en een heupschroef. Evt. drain
Slide 11 - Tekstslide
Een kop-halsprothese wordt bij zorgvragers met een mediale collumfractuur die ouder zijn dan 75 jaar ingebracht. De heupkop wordt verwijderd en vervangen door een prothese. De prothese kan bestaan uit een dijbeensteel met daaraan vast een kop, of een losse dijbeensteel en een losse kop. Er worden een of twee vacuümdrains achtergelaten in de wond. Zorgvragers kunnen op de eerste dag na de operatie voorzichtig mobiliseren. De osteosynthesetechnieken en de kop-halsprothese zijn in principe oefenstabiel.
Slide 12 - Tekstslide
Deze slide heeft geen instructies
Slide 13 - Tekstslide
Het risico van infectie blijft altijd bestaan. Als u start met bloedverdunnende injecties, bijvoorbeeld nadroparine, om trombose (stolsel in een bloedvat) te voorkomen dan krijgt u deze voor 6 weken voorgeschreven.
