Poëtica van de Griekse filosoof Aristoteles (4e eeuw voor Christus) werd als de bijbel voor toneelschrijvers gezien.
Had onder andere betrekking op de klassieke tragedie: in de renaissance gezien als het meest verheven genre.
In het klassieke drama gaat een hooggeplaatst persoon de stijd aan met hogere machten. Hierin delft hij vanwege zijn overmoed het onderspit.