Aan het eind van zijn leven was Johan van Oldenbarnevelt een stokoude man die al jaren met een wandelstok liep. Vondel gebruikte deze wandelstok als vehikel voor zijn poëtische eerbetoon aan één van de grootste politieke leiders die Nederland ooit heeft gekend.
Tegelijk uitte Joost van den Vondel in het gedicht zijn woede over de wrede en onrechtvaardige terechtstelling van Johan van Oldenbarnevelt.
Wij, mensen uit de eenentwintigste eeuw, lezen een gedicht over een historische gebeurtenis, maar Joost van Vondel schreef een gedicht over de actualiteit met alle emoties die daarbij komen kijken.