Het is weer vrijdag. Je sleurt jezelf uit bed, want dat is wat je doet. Koffie klinkt als een goed idee, maar natuurlijk is die op, want waarom zou er iets makkelijk gaan? En nu typ je maar wat, zonder punten of komma's, want wie heeft daar eigenlijk tijd voor? Niemand die even stopt om adem te halen of na te denken. Je gedachten razen gewoon door, zonder einde of begin, zoals alles in het leven. Misschien zijn hoofdletters en leestekens toch wel overrated, want chaos is toch ook een soort orde, ofzo?