Ismael praat in de pauze met de andere pedagogisch werkers. ‘Gisteren was ik na het werk nog even in de supermarkt hier om de hoek. Toen ik binnenstapte, hoorde ik Micha al roepen. Zijn moeder stond met haar winkelwagentje bij de groenten en hij was in het gangpad bij de snoepjes. Hij bleef maar roepen dat hij snoepjes wilde en zij reageerde geen moment. Ze was druk met haar boodschappenlijstje en de groenten die ze nodig had. Op een gegeven moment kwam hij aangelopen met een grote zak drop en die deed hij zo in het winkelwagentje. Ik geloof dat ze het bij de kassa pas in de gaten had. Ze keek wat verbaasd naar de zak, maar legde hem vervolgens gewoon op de band, zonder iets te zeggen! Dat kon ook niet. Want Micha was op dat moment allang weer buiten.’