De vorm-aanhangers laten de vaste vormen zoals rijm, metrum of een bepaalde strofebouw van de Tachtigers steeds meer los. Paul van Ostaijen experimenteert bijvoorbeeld met klanken, frasen uit liedjes en typografie in o.a. Bedreigde stad. Zijn werk behoort deels tot het expressionisme: een nieuwe stroming waar niet de impressie, maar de krachtige persoonlijke ervaring van de werkelijkheid centraal staat. Dit moet zo spontaan mogelijk worden weergegeven en niet worden beknot door strakke versvormen. Steeds vaker gebruiken dichters de vrije versvorm, nu nog steeds.