Renée Ham is de zus van Peter, een bewoner van woonvoorziening Leekerweide.Zij vertelt: ‘Zo’n bespreking van het ondersteuningsplan is echt een verbetering in vergelijking met vroeger. Het geeft houvast. Je spreekt iets af en je kunt daarop
terugvallen als iets niet gebeurd is. Bovendien wordt er echt naar je geluisterd. Zo vonden we het belangrijk dat nog eens gekeken werd of de communicatiemogelijkheden van Peter niet verbeterd konden worden. Dat was al eens bekeken, maar zonder resultaat: het zou niet mogelijk zijn. Maar ik bleef het gevoel houden dat Peter in dit opzicht meer kon dan eruit kwam. En dat was af en toe ontzettend frustrerend. Dan maakte hij een gebaar en dan begreep ik maar niet
wat hij bedoelde. Niet alleen voor mij frustrerend, ook voor hem natuurlijk. Hij wil iets vertellen en jij begrijpt hem maar niet. Toen er een nieuwe logopediste werd aangesteld op Leekerweide, dacht ik: ‘Ik kaart het toch nog maar weer eens aan. Wie weet ziet zij wél mogelijkheden.’ En het is fantastisch te zien dat dit inderdaad lukt. Peter kan inmiddels gebruikmaken van pictogrammen en communiceert daarmee. Zo kreeg ik laatst een ansichtkaart met daarop een passend pictogram. Die had hij zelf uitgekozen. Geweldig toch? Hij is ook een stuk rustiger dan vroeger. Hij bloeit echt helemaal op. Het is zo belangrijk om te kunnen communiceren. Achteraf denk je: “Hij heeft veel moeten missen al die jaren.” Dat knaagt weleens.’
Zie volgende slide voor de vragen...