Mijn vader en moeder kwamen in
1967 hierheen. Wij, de
vier kinderen, waren nog klein. Ze
lieten ons in Turkije achter toen ze hierheen kwamen. Het doel van hun komst was werken en tienduizend mark verdienen. Met geld in de hand, een radio, een vilten hoed en paraplu zouden ze naar Turkije terugkeren.
Twee jaar later kwamen ze met vakantie en
begonnen ze hun kinderen hierheen te halen. Ze hebben ons laten trouwen. Terugkeren was niet meer aan de orde. Ze vestigden zich om hier te blijven.
Na 18 jaar ging mijn vader met pensioen en
keerden mijn ouders terug naar Turkije. Ongeveer
zes of zeven jaar later werd mijn vader zieken overleed hij. Omdat mijn moeder alleen achterbleef hebben we
haar weer hierheen gehaald.
Mijn man kwam in 1973 hier. In 1976 haalde hij mij hierheen. Maar we zijn niet hier om weer terug te gaan. We hebben ons hier gevestigd. Er is een halve eeuw voorbij, maar de tijd lijkt wel voorbij gevlogen.