advent verhaal lumina

• Wereldoriëntatie
• Godsdienst
• Basisschool
• Groep 4

Er tuimelt een lichtje door de ruimte.

Ze valt en valt en valt...

Aardedonker is het om haar heen.

Langzaam wennen haar ogen aan het donker.

Hoe meer ze kijkt, hoe meer ze ziet.

De grijze bloemen krijgen kleur: geel en rood en wit.

En daat! Een boom met bladeren, prachtig groen.

Het wordt lichter. 

Licht.

Zo heet ze ook: Lumina.

Waar Lumina kijkt, wordt het licht. 

Ze ontdekt een meer en een rivier.

En in de verte heuvels en bergen. 

Bossen en weiden. 

Wat is er veel te zien. 

Ze gaat op haar tenen staan: 

Kijk, de zee met het strand.

Haar licht schijnt in het water.

Dat kleurt: rood en oranje, geel, groen, blauw...

En wat is dat?

Vlinders en vogels in de lucht.

Vissen in het Water. Een Walvis spuit als een fontein.

Lumina ziet een schaap en een koe in de wei.

Een mollige kat en een kattige mol zitten naast elkaar.

Kamelen lopen in de woestijn en een tijger 

sluipt in de jungle.

Een slak en een wchildpad doen een wedstrijdje.

Bonk! Bonk! Bonk! De grond trilt.

Lumina maakt zich zo donker mogelijk.

Er dendert een bizon langs haar heen.

Een olifant zwaait met zijn slurf een mug weg.

De giraf rekt haar nek en de neushoorn kijkt op zijn neus.

De aap aapt de papegaai na een de struisvogel stopt zijn kop in het zand.

Voorzichtig kijkt Lumina om zich heen. Is het weer veilig?

Alles lijkt weer goed.

Nu klimt Lumina een heuvel op.

Plotseling blijft ze staan.

Ze hoort iets.

Zal het weer zo'n groot beest zijn?

Het zijn mensen, grote en kleine.

'Hier is ze geweest!' juichen ze. 

'Dat kun je wel zien, Want hier is licht.'

'Kijk daar!' Een paar van hen wijzen waar ze zit.

Lumina schrikt.

Ze zoeken haar toch niet?

'Ík probeer haar wel te pakken!' roept een meisje in een geel shirt.

'Hou op!' zegt Lumina streng. 'Je kunt me niet vangen! dan doof ik."

De mensen kijken haar verbaasd aan. 'Dat wisten we niet.' Voetje voor voetje komt l

Lumina dichterbij.

En dan is het net of er een vonkje overspringt.

Haar eigen licht ziet ze in de ogen van de kinderen.

Die beginnen te dansen: Mirjam en Matthijs, Andrea en Peter, Paulien en Johan.

De grote mensen gaan eromheen staan.

Ze kijken als ze elkaar voor het eerst zien.

Lumina is blij.

Ze straalt helemaal.

De mensen willen zelf ook wat licht hebben, De wereld is zo mooi.

Daarom zoeken ze kaarsen.

En als ze bij elkaar komen, deelt Lumina haar licht uit.

Er is genoeg voor iedereen, het raakt maar niet op!

Het wordt lichter en lichter.

Lumina lacht. 'Wat een wonder! Zie je dat.'

De mensen worden vriendelijker.

Ben je alleen? Kom erbij!

Heb je pijn? Ik troost je.

Ben je bang? Ik steek een lichtje voor je aan.

Maar er zijn ook mensen met duistere plannen.

Ze krijgen pijn in hun ogen van al dat licht.

Mirjam heeft hen al horen mopperen.

Straks gebeuren er nog vreselijke dingen, denkt ze.

Er is een grot in de berg.

Het is er donker en doods.

Daar komen ze bij elkaar: boze mensen met boze plannen.

Ze willen niet aardig zijn, ze willen niet delen.

Ze grommen en brommen alleen maar.

'We wapperen de Lumina uit met waaiers,' roept de een.

'We jagen haar het oerwoud in,' schreeuwt de ander. 'Dan dooft ze vanzelf.' 

'We zetten haar gevangen in een donker hok,' schatert een stem achterin.

Ze krijgen er ruzie om.

zoveel, dat ze niet merken dat er iemand de grot insluipt.

Het is Mirjam.

Ze schrikt, maar toch wil ze alle horen.

En dan er er een gemeen plan.

Een heel gemeen plan.

Vanavond zal het gebeuren.

Het licht moet ophouden.

Voorgoed.

Het zal voor altijd weer donker worden.

De boze mensen doen wat ze zelf willen en niemand die het ziet......

Niemand!

Mirjam sluipt weg. Ze moet Lumina waarschuwen.

Vandaag zitten de mensen in een kring bij elkaar.

Ze vertellen wat ze die dag gedaan hebben.

Lumina is er ook, maar het lijkt wel of ze kleiner is dan anders.

Ook haar licht is niet hetzelfde.

Er komt iets donkers dichterbij....

'Pas op, Lumina! Rennen!'

Het is Mirjam. Ze holt naar haar toe.

Lumina kijkt verbaast en lacht naar haar.

Van de berg komen de boze mensen.

Ze hebben een zwart kleed bij zich om over Lumina te gooien.

Peter begint te gillen.

Andrea en Matthijs springen op.

En Paulien en Johan proberen Lumia weg te trekken.

Mensen slaan en stompen.

Ze vallen over elkaar en schreeuwen.

En onder als die mensen ligt Lumina.

Ze krijgt een klap en een trap.

Ze krijgt geen lucht meer.

Langzaam dooft ze.....

Verschrikt houdt iedereen op.

Niemand ziet iets.

Waar is Lumina?

Nergens is meer licht.

Het is donker, aardedonker.

Net zo donker als in het begin...

Of toch niet?

Kijk daar!  Iedereen houdt z'n adem in.

Is dat Lumina?

'Er is nog een beetje licht,' fluistert een stem in het donker.

'Wie ben jij?' vragen de mensen.

'Ik ben Mirjam,' zegt de stem.

Voorzichtig houdt ze een kaarsje omhoog.

De mensen zuchten.

Het vlammetje flakkert.

'Pas op!' roept Mirjam

Snel doet ze haar hand om de vlam en steekt er een takje in.

Net op tijd, want de kaars is bijna opgebrand.

Peter en Paulien zoeken ook takjes.

Andrea heeft nog een kaars in haar zak.

Allemaal willen ze een beetje van het licht.

'Een voor een,' roept Mirjam. 'Anders gaat het straks weer mis!'

Stil gaan de mensen achter elkaar staat.

Het wordt wat lichter.

Gelukkig!

De mensen zoeken Lumina, maar ze is echt weg.

Ze zijn er verdrietig van.

'Ik weet nog hoe het was toen er veel licht was,' zegt Mirjam dan.

Matthijs knikt, 'Ik ook.'

Ze vertellen elkaar over Lumina die alles licht maakte.

Andrea en Johan maker er een lied over.

Iedereen zingt zachtjes mee. 

'Dit mag nooit meer gebeuren. Stel je voor dat we het licht kwijtraken!' zeggen ze tegen elkaar. Gelukkig heeft Peter een plan. 'Laten we een groot vuur maken. Met een muur eromheen en een dak erop. Zo beschermen we het tegen wind en regen.'

Hij gaat meteen aan de slag.

Maar.... zo kan niemand het licht zien.

  Nu heeft Johan een idee. 'Zet het licht op    een hoge berg. Zo kan iedereen het wel      zien, maar kan niemand erbij.'

  Johan gaat op weg, maar het is erg ver.

  De berg is veel te hoog.

  Onderweg moet hij uitrusten en valt hij

   in slaap.

  Langzaam gaat het licht uit.

Andrea en Matthijs willen allebei de grootste kaars hebben. 

Andrea geeft Matthijs een stomp.

Matthijs duwt Andrea en de kaars valt om.

'Brand!' roepen ze.

Van alle kanten komen mensen aanhollen om het vuur uit te blussen.

'Het licht is van iedereen,' zegt Mirjam.

Ze kijkt Matthijs en Andrea aan. 'Weet je wat. Laten we overal op de wereld wat licht brengen.'

En zo gaan ze op weg.

Mirjam en Andrea, Peter en Matthijs en al de anderen. 

Ze reizen door de wereld en vertellen over Lumina.

Soms willen de mensen er niet naar luisteren. Maar meestal wel. Dan vertellen ze het zelf verder. En alle mensen verstaan het verhaal van Lumina, welke taal ze ook spreken.

Mensen worden er blij van. Ze zorgen goed voor elkaar.

Ook voor de bloemen en de vogels. Ze genieten van de vissen op het water en de dieren op het land.

Ze lachen om de mollige kat en de kattige mol. De leeuw luistert naar de leeuwerik en de tijger ruikt aan de tijgerlelie.

De papegaai papegaait de aap na en de zebra loopt over zijn eigen pad. het viooltje en de trompetnarcis spelen een vrolijk lied

Soms  gaat een lichtje uit hier of daar. Maar er is altijd wel iemand die nog een vonkje heeft of die een lied of een verhaal kent over het lichtje dat door de ruimte tuimelt en valt en valt en valt.....