Soms gaat hij met zijn huis, soms gaat hij naakt,
maar hoe dan ook, gestaag gaat hij naar voren.
Ik zie hoe hij op slijmerige sporen
toch altijd bij zijn einddoel weer geraakt.
Ik zie hem door de bladeren boren.
Ik zie dat slechts de nerf hem niet zo smaakt.
Ook de moestuin is soldaat gemaakt.
Zijn noeste arbeid kan mij niet bekoren.
O, de mens in deze snelle tijd
met uren die steeds sneller gaan verstrijken
met hartinfarct en overspannenheid,
je moet de slak toch beter gaan bekijken.
Dan zie je wat volstrekt geen twijfel lijdt:
elk doel kan men met slakkengang bereiken.