Deze tekst en afbeelding horen bij de vragen 25 en 26.
De Baarnse
Emily-Jane Lowe (34) neemt het op tegen de weggooimaatschappij. Ze droomt ervan
een winkel te openen waar alles onverpakt te koop is. In het begin 'voelde het
wel een beetje raar' om met haar katoenen tasjes, doosjes en glazen potjes
boodschappen te gaan doen. Maar inmiddels is het heel gewoon geworden voor Emily-Jane
om met een zelfgemaakte broodtas naar de bakker te lopen en haar koffiebus te
laten vullen bij het koffiewinkeltje. Marktkooplui vullen haar potjes met
abrikozen, noten en olijven alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Afval scheiden
deed Emily Lowe natuurlijk allang: glas gaat in de glasbak, groente- en
fruitafval en papier worden apart opgehaald. Maar, gedreven door haar passie
voor natuur en milieu, wilde ze meer: niet alleen het boeltje keurig scheiden
maar liefst zo min mogelijk troep produceren. ‘Ik streef naar een leven zónder
afval.’
‘Het begint met
verpakking weigeren. Plastic kun je natuurlijk beter inzamelen en recyclen dan
weggooien, maar dan nog is dat niet milieuvriendelijk. Waarom zit een bos
wortels in plastic verpakt?
Hoe vies kunnen ze zijn? Tomaten, fruit: ook
verpakt. Waarom?
Groenten en fruit horen niet verpakt te zijn.’
(bewerkt
naar een artikel in Trouw van 29-04-2014)