30 juni 2023 Klinisch redeneren

• klinisch redeneren
• Beroepsopleiding

Klinisch redeneren

Proactive Nursing

Sinds januari 2022 actief begonnen met de werkzaamheden om het klinisch redeneren in Reade binnen de kliniek op de kaart te zetten. 

Bestaat nu uit 4 leden:

Janinka, verpleegkundige afdeling 1 & aandachtsvelder PAN.

Maaike, verpleegkundige afdeling 1, aandachtsvelder Seksualiteit & PANcoach.

Linda, regieverpleegkundige afdeling 2 & PANcoach

Annemieck, regieverpleegkundige afdeling 2 & PANcoach

Wij zijn opzoek naar een en/of twee enthousiaste collega's van afdeling 3 die het leuk vinden om bij ons aan te sluiten!

Doel van de werkgroep: 

Het klinisch redeneren volgens gestructureerde methodiek implementeren & waarborgen binnen de kliniek in Reade en zo de kwaliteit van zorg te verbeteren.

Klinisch redeneren is de vaardigheid om eigen observaties en interpretaties te koppelen aan medische kennis (fysiologie, anatomie, pathologie, farmacologie). Zo kunnen verpleegkundigen goed onderbouwen welke verpleegkundige interventies zij moeten inzetten bij een ziektebeeld of verpleegprobleem en welke vervolgstappen ze moeten nemen.

Oud-verpleegkundige en docent Marc Bakker ontwikkelde een 

zesstappenmethodiek om klinisch redeneren gestructureerd toe te passen en schreef er een boek over. De scholing Proactive Nursing (PAN) die Reade aanbied aan haar verpleegkundigen wordt volgens deze methodiek gegeven.

Welke uitspraak omschrijft klinisch redeneren het beste?

1. Met diverse disciplines een diagnose stellen door te overleggen.
2. Vaardigheid om eigen competenties te koppelen aan medische kennis.
3. Vaardigheid om eigen observaties te koppelen aan medische kennis.
4. In staat zijn om na te denken over complicaties bij een ziektebeeld.

Uit hoeveel stappen bestaat de Klinisch Redeneren?

1. 3
2. 4
3. 5
4. 6

Als de toestand van een patiënt verslechtert: Handel je op basis van kennis of vaar je blind op je ervaring en gevoel? 

Je mag meerdere antwoorden geven. 

Sleep de tekst naar de juiste stap

Stap 1

Stap 2

Stap 3

Stap 4

Stap 5

Stap 6

Aanvullend onderzoek

Oriënteren op de situatie

 Beleid

(Klinische) probleemstelling

Verloop

Evaluatie

Bij stap 6 Evaluatie is goed kunnen reflecteren op je eigen handelen een vereiste.

Eens

Oneens

"Bedenk dat klinisch redeneren niet goed of fout kan zijn. Je kunt er enkel van leren. Iedereen reageert anders in elke situatie. Klinisch redeneren met een collega kan leuke en leerzame nieuwe visies laten zien op een situatie."
Ben je het eens met deze stelling? 0 is totaal niet en 100 is helemaal mee eens

0100

Welke afkorting van onderstaande is een manier van communiceren?

1. USER
2. EWS
3. EBP
4. SBAR(R)

Wat is de SBAR(R)? In 2002 heeft Michael Leonard de SBARR vertaald naar een protocol voor de gezondheidszorg. In 2009 heeft de VMS de SBARR opgenomen als tool om de communicatie tussen zorgverleners te verbeteren i.v.m. patiëntveiligheid. Situation, Background, Assessment, Recommendation (Repeat).

Sleep de tekst naar de juiste letter

S

A

B

R (R)

Situatie

Achtergrond

Beoordeling

Aanbeveling

Herhaal/samenvatten

Waar vertel je de medische voorgeschiedenis in de SBAR?

1. Bij achtergrond
2. Bij beoordeling
3. Bij situatie
4. Bij aanbevelingen

Wat hoort er bij de "R" in SBAR?

1. Vitale functies, contactpersoon, gegevens huisarts
2. De revalidant is instabiel, de revalidant gaat achteruit en ik weet niet wat er aan de hand is.
3. EWS score, wat moet er volgens jou gebeuren, geef concreet aan wat je van de arts wil.
4. Contactpersoon, actuele medicatie, laatste maaltijd, behandelbeperkingen

Waarvoor staat de afkorting
EWS-Score?

 Het Early Warning System is een wereldwijd gebruikt scoresysteem voor het beoordelen van de gezondheidssituatie van de patiënt. Bij het afnemen van het EWS 'scoort' de patiënt op de zes vitale functies van de mens (ademhalingsfrequentie, saturatie, bloeddruk, temperatuur, hartfrequentie, bewustzijn). Hoe hoger de score, hoe meer de patiënt vitaal bedreigd is. 

De ABCDE-methodiek is een werkwijze waarbij hulp wordt verleend met het principe “treat first what kills first”. Met andere woorden eerst de levensbedreigende en vervolgens de niet direct/niet -levensbedreigende) letsels en stoornissen.