les 3; naoorlogse ontwikkelingen

• Art
• Secondary Education

Naoorlogse ontwikkelingen
Les 3 Havo 5

Waar denk je aan bij naoorlogse ontwikkelingen

Ruptura

 “La Generacion Ruptura” was een Mexicaanse kunstbeweging die wilde breken met de tradities. Kunstenaars gaven op eigen wijze uiting aan hun ideeën door de internationale moderne elementen, zoals van Dada en surrealisme, in hun eigen Mexicaanse context te plaatsen. De Ruptura-beweging zorgde voor een verandering: het bepaalde de richting.

"Grupo Ruptura" werd in 1951 opgericht in São Paulo, Brazilië. Zij waren volgers van de theoretische principes van de internationale Concrete Kunst (de stijl en futurisme), met de theorieën van o.a. Nederlandse kunstenaar Theo van Doesburg uit 1930 die uitging van objectiviteit. Het doel was subjectiviteit uit de kunst te verwijderen. Vorm was het essentiële onderdeel van elk kunstwerk, kleur was daaraan ondergeschikt.

In landen zoals Argentinië en Venezuela begon de nieuwe stroming van de Ruptura door de nieuwe avant-garde kunstenaars veel eerder dan in de rest van Latijns-Amerika. In Argentinië reeds voor het einde van WO II en in Venezuela tijdens de jaren '50 onder de heersende militaire junta.

waar denk je aan bij geometrische abstractie?

Geometrische abstractie

 Carlos Cruz-Diez, Jesús Rafael Soto, en andere Venezuelaanse kunstenaars in Parijs in de jaren vijftig, ontwikkelen kinetische kunst. Voortbouwend op de basis van geometrische abstractie en beïnvloed door Piet Mondriaan, ontwikkelen kinetische kunstenaars abstracte werken met kinetische, bewegende en optische effecten.

"Los Disidentes" was een groep jonge Venezuelaanse kunstenaars die het traditionele onderwijs van de kunstscholen in Caracas afkeurden. Ze raakten in het buitenland in de ban van Geometrische Abstractie. Ze zagen zichzelf als avant-garde kunstenaars die de laatste internationale ontwikkelingen in de kunst wilden volgen.
Door de abstractie was de kunst geen bedreiging voor het regime.

Met de opkomst van Communisme was abstractie veiliger.

Kinetische kunst

De introductie van beweging in kunst heeft telkens veranderende lichteffecten tot gevolg. Hoewel kinetische kunst al in de jaren '20 onder invloed van het futurisme, het constructivisme en het Bauhaus opkwam, krijgt kinetische kunst in de vijftiger en zestiger jaren nieuwe impulsen. Kinetische kunst en op-art vertonen veel overeenkomsten. Bij op-art ligt de nadruk op de illusie van beweging, terwijl bij kinetische kunst de objecten zelf kunnen bewegen. Mechanische bewegingseffecten, elektrisch aangedreven mobiles en lichtreflecties zijn kenmerkend voor kinetische kunst.

Wat is kinetische kunst

Wat is op art

Nieuwe realiteiten in Argentinië

Abstracte kunst in Argentinië kon zich verwezenlijken dankzij groepen als Arte Concreto-Invención, Madí en Perceptismo. De groepen begonnen met hun activiteiten vanaf het midden van de jaren '40. Zij vormden de eerste organisaties die het publiek confronteerden met de nieuwe esthetische waarden door middel van exposities, tijdschriften, manifestaties, folders en lezingen.

Arte Concreto-Invención

 Deze groep, opgericht in 1945, wilde anders zijn en niet geassocieerd worden met de term abstract. De leden waren van mening dat abstracte kunst eerder een abstractie is van de werkelijkheid dan dat er een nieuwe realiteit gecreëerd wordt.

Madí zocht naar de relatie tussen het kader/de lijst en de compositie. Ook zocht men naar transformeerbare vormen binnen die lijst en de compositie.
De beweging weigerde te werken naar bestaande conventionele vormen. Ze experimenteerden met beginselen van Europese avant-garde stromingen zoals Dada en het Russisch constructivisme; deze experimenten leidden tot vernieuwingen zoals vervormde lijsten en de eerste neon- en kinetische sculpturen. (meer in module 2)