Lies
Mama is in de kamer van Thomas. Ik zie haar op zijn bed zitten, in haar handen houdt ze een blauwe jeans. Ik ga naast haar zitten. Ze schrikt niet, alsof ze me verwachtte. Ik wilde al een paar keer zijn kamer binnengaan maar heb het toch niet gedaan, alsof ik liever wachtte op het moment dat moeder er zou zijn. We maken zijn hele kleerkast leeg. We nemen alle spullen, een voor een, in onze handen. Mama ruikt zelfs aan zijn hemden. Dat durf ik niet.
Yvette
"Hij was een knappe kerel", zeg ik tegen Lies. Ze zegt niets terug. "We missen vier dingen: de witte sweater met blauwe horizontale strepen, het linnen hemdje dat hij er altijd onder droeg, zijn donkerste blauwe 501 en zijn korte fluwelen jasje." Ik smaak de tranen in mijn woorden. Lies slaat haar armen om me heen en ik huil zonder geluid, als in een stomme film. Buiten hoor ik Daniëls verdriet in elke doffe slag.
Tim
Als ik mijn eerste communie doe, mag niemand in het zwart of in het grijs komen, want ik hou niet van zwart en grijs en niemand mag huilen en de mis mag niet zo lang duren en de pastoor moet grapjes vertellen en het zal zeker niet zijn zoals eergisteren. En Thomas moet er ook zijn.