DANGEROUS - GEVAARLIJK

• Taal
• Basisschool
• Groep 1,2

GEVAARLIJK!

Mol vond het leuk om plakkertjes te plakken op dingen met daarop de naam.

Eigenlijk plakte ze op alle dingen plakkertjes.

Plakkertjes plakken was wat Mol het allerliefste deed.

Op een dag vond hij iets 

heel ongewoons op zijn pad.

"Wat is dit voor een raar ding?" 

vroeg hij zichzelf af.

Hij prikte er voorzichtig met zijn vinger in.

Toen plakte hij er 

een plakkertje op 

met daarop: KLONTERIG.

En toen nog één met daarop: BOBBELIG.

En toen nog een paar.

Maar hij wist nog steeds niet wat het was.

PLOTSELING ...

"Eet me niet op!" 

gilde Mol terwijl hij dekking zocht.

Het enorme KLONTERIGE-BOBBELIGE ding 

strekte zich HELEMAAL uit en slaakte een angstaanjagende GEEUW.

Maar het KLONTERIGE-BOBBELIGE DING

rolde op zijn zij en ging weer slapen.

Mol keek stiekem vanuit de bosje naar het ding.

"Dat DING ziet er gevaarlijk uit!" fluisterde hij.

"Misschien doet hij anderen wel pijn." 

Hij pakte nog een plakkertje. 

Toen kroop hij HEEL voorzichtig naar het slapende beest.

Maar Mol was niet

                        stil genoeg!

Het KLONTERIGE-BOBBELIGE DING 

likte met zijn lange tong 

aan zijn geschubde lippen,

 en liet zijn vlijmscherpe tanden zien 

ÈN ...

STOP DAARMEE! schreeuwde Mol.

Je kunt dat NIET opeten!

... slokte alle plakkertjes op!

Mol draaide zich om en ...

... liep kwaad weg.

Maar daar waar Mol ging, 

daar ging het KLONTERIGE-BOBBELIGE DING ook!

Het wilde aardig zijn 

voor MOL ...

NEE! Dankjewel!

Het wilde met MOL spelen!

GA WEG!

Mol vond het ding helemaal 

NIET aardig! 

Het KLONTERIGE-BOBBELIGE DING at bovendien nog steeds 

al zijn plakkertjes op!

"Zo is het genoeg!"                          schreeuwde Mol.

Je bent een slurpend, 

                          boerend, 

                                klonterig,

                                 bobbelig, 

                            hebzuchtig en

                       ondeugend DING!

Het KLONTERIGE-BOBBELIGE DING

haalde heel stil zijn neus op.

Een grote, dikke traan 

rolde langs zijn wangen ...

en nog één, ...

en nog één, ...

en nog een paar meer.

Mol dook een beetje ineen

en keek naar de grond.

Het KLONTERIGE-BOBBELIGE DING

plakte

een plakkertje 

op zijn buik 

waarop stond:

SORRY! 

"Het spijt mij ook," zei Mol.

Toen was het even stil.

Mol pakte een plakkertje

en schreef daarop 

een heel nieuw woord ...

VRIEND!!!